ลักษณะของมิตรแท้และมิตรเทียม : หน้า 135/397

บทที่ ๕ จริง ยังมีลักษณะนิสัยของมิตรแท้ไม่ครบ นั่นคือยังมีลักษณะนิสัยของมิตร เทียมปะปนอยู่ จำเป็นต้องกำจัดออกไป แล้วพัฒนาลักษณะนิสัยที่ดีขึ้น มาแทนให้ได้โดยเร็ว ในขณะเดียวกัน ก็ต้องไม่แพร่ขยายลักษณะนิสัย เลวๆ แบบมิตรเทียมไปสู่ผู้อื่น สิ่งที่ควรแพร่ขยายออกไปก็ต้องเฉพาะนิสัยที่ดีๆ เท่านั้น ๔. เราต้องพยายามใช้ “ตะแกรงกายสิทธิ์” ร่อนหาลักษณะ นิสัยพฤติกรรมดีๆ ของคนใกล้ตัวคือทิศ 5 ให้มาก เพื่อถ่ายทอดเอาความ มาใส่ตัวเราด้วย และไม่ว่าบุคคลใดก็ตาม ถ้าเราพบว่าเขามีพฤติกรรม ของมิตรแท้ ก็ควรพยายามเข้าไปคบค้าสมาคมกับเขาอย่างใกล้ชิดด้วยความ เพื่อจะได้มีโอกาสถ่ายทอดคุณความดีของเขามาสู่ตัวเรา ดังที่ เคารพ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “บัณฑิตรู้แจ้งมิตร ๔ ประเภท เหล่านี้ คือ มิตรมีอุปการะ ๑ มิตรร่วมสุขร่วมทุกข์ ๑ มิตรแนะประโยชน์ ๑ มิตรมีความรักใคร่ ว่าเป็นมิตรแท้ฉะนี้แล้ว พึงเข้าไปคบหาโดยเคารพ เหมือนมารดากับบุตร ฉะนั้น” จากพุทธภาษิตนี้ ย่อมเห็นได้ว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง ยกย่องให้เกียรติ มิตรแท้ หรือเพื่อนที่สูงส่งมาก เทียบด้วยมารดาของเรา เพราะมิตรดีเช่นนี้หาได้ยากยิ่งจริงๆ สามารถให้กำเนิดความดีแก่เราได้ หาก ใครพบแล้วไม่รักษาไว้ให้ดีย่อมเป็นอัปมงคล มีข้อสังเกตว่า ในพุทธภาษิตนี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงใช้ คำว่า “บัณฑิต” จึงมีคำถามเกิดขึ้นว่า บัณฑิตคือใคร ?