การพัฒนาจิตใจในสังคมไทย : หน้า 239/397

บทที่ ๗) กล่าวได้ว่าในวงการอบายมุขทุกประเภท ไม่ว่านายทุนหรือผู้ บริโภคล้วนแต่มีความคิดอยู่ในวังวนของกิเลส คือ โลภ โกรธ หลง ตลอดเวลา ทำให้ไม่มีช่องว่างสำหรับความคิดในการพัฒนาเพื่อยกระดับ จิตใจของตนขึ้นไปสู่ความเป็นอริยชนเลย ด้วยเหตุนี้จึงเป็นการจําเป็นสำหรับ “บัณฑิต” หรือ “กัลยาณมิตร” ทั้งหลายจะต้องร่วมมือกัน สร้างภูมิคุ้มกันด้านจิตใจ ให้แก่ผู้คนในสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทิศเบื้องล่าง ซึ่งเป็นพลเมืองส่วนใหญ่ของประเทศ โดยเร็วที่สุด เพื่อให้บ้านเมืองพ้นจากปัญหาวิกฤตทั้งปวง ๔. ลูกน้องหรือลูกจ้างไม่มีความสำนึกรับผิดชอบต่อทิศ ๖ และต่อสิ่ง แวดล้อมตามธรรมชาติ ถ้าหัวหน้าหรือนายจ้างขาดอริยวินัย ไม่ปฏิบัติหน้าที่ของตนให้ สมบูรณ์ ผลเสียที่จะเกิดขึ้นประการที่ ๔ คือ ลูกน้องหรือลูกจ้างไม่มีความ สำนึกรับผิดชอบต่อทิศ ๖ และต่อสิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติ ๔ ก. ลูกน้องหรือลูกจ้างขาดความสำนึกรับผิดชอบต่อทิศ 5 คือขาด ปฏิสัมพันธ์อันดีกับทิศ 5 ซึ่งจะมีลักษณะนิสัยและแสดงพฤติกรรมออกมาให้ เห็นอย่างน้อย ๓ ประการ คือ ๑) ขาดความเชื่อถือผู้อื่น นายจ้างที่ขาดอริยวินัย นอกจากจะ ไม่ปฏิบัติหน้าที่อันพึงปฏิบัติต่อลูกจ้างแล้ว ยังปฏิบัติต่อลูกจ้างแบบ เอารัดเอาเปรียบ ขาดความเมตตากรุณา ขาดความยุติธรรม และอาจ โหดร้ายทารุณ ๒๒๕