คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ : หน้า 46/397

คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ นี้เป็นเพียงหนึ่งตัวอย่าง ที่แสดงให้เห็นว่า การพูดถูกต้อง จะน้อมน่า ไปสู่การท่าชอบ ท่าดีงาม หรือทำถูกต้อง และแน่นอน การที่ผู้เป็นแม่คน นั้นสามารถทำถูกต้อง ล้วนสืบเนื่องมาจากการพัฒนาอย่างเป็นกระบวนการ นับตั้งแต่ เข้าใจถูกต้อง คิดถูกต้อง พูดถูกต้อง ตามลำดับๆ แม้ความหิวโหย ซึ่งเป็นทุกข์อย่างยิ่งของคนเรา ทำให้ต้องดิ้นรน ขวนขวายทำมาหากินเลี้ยงชีวิต แต่กระบวนการพัฒนาดังกล่าว ก็สามารถ ควบคุมบุคคลให้หลบเลี่ยงจากอาชีพทุจริต เลือกทำเฉพาะอาชีพสุจริต หรือเรียกว่า มีอาชีพชอบ อาชีพดีงาม อาชีพถูกต้อง กระบวนการนี้จะพัฒนาความใสสว่างของใจให้มากเพิ่มขึ้น และมี พลังผลักดันบุคคลให้เกิดความเพียรพยายามที่จะแก้ไขและกำจัดลักษณะ นิสัยที่ไม่ดีต่างๆ ของตน พร้อมทั้งพัฒนานิสัยที่ดีๆ ขึ้นมาแทน ขณะ ๓๒ เดียวกันถ้าค้นพบนิสัยที่ดีๆ ของตน ก็จะเพียรพยายามอนุรักษ์ไว้และ พยายามเพิ่มพูนตลอดไป ความพยายามเปลี่ยนแปลงปรับปรุงเพิ่มพูน นิสัยให้ดียิ่งขึ้นเหล่านี้ คือ ความพยายามชอบ ความพยายามที่ดีงาม หรือ ความพยายามถูกต้อง ใจที่สว่างขึ้นจากกระบวนการพัฒนามาตามลำาดับ ย่อมทําให้บุคคล ตระหนักถึงความสำคัญของการมีสติ คือความระลึกได้ ไว้คอยกำกับใจ มิให้หลงลืม ก่อนทํา-พูด-คิด และการมีสัมปชัญญะ คือความรู้ตัวอยู่ ตลอดเวลา ขณะกำลังทำ-พูด-คิด เสมือนหางเสือเรือที่คอยคัดวาดกำกับ เรือให้แล่นไปตรงตามร่องน้ำ จึงพยายามฝึกตนด้วยวิธีการเหมาะสม ให้ เป็นคนมีสติสัมปชัญญะ คือ ระลึกรู้ตัวชอบ ระลึกรู้ตัวดีงาม ระลึกรู้ตัวถูก ต้อง อยู่เสมอ ใจที่ฝึกอบรมมาดี จนถึงขั้น ระลึกรู้ตัวชอบเป็นปกตินี้ ย่อมจะส่ง ผลให้ใจซึ่งเคยชอบเที่ยวไปไกลๆ แม้ข้ามเขา ข้ามทะเล ข้ามโลก ข้าม