ความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติ : หน้า 273/397

บทที่ ๘ ๒) สิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติ การมีความรับผิดชอบต่อทิศ 5 หมายความว่าปฏิสัมพันธ์ระหว่าง ตัวเราและทิศ 5 ดำเนินไปอย่างราบรื่นตลอดเวลา โดยต่างฝ่ายต่างมี อริยวินัย ทําหน้าที่ของตนตามที่พระพุทธองค์ทรงกำหนดได้อย่างสมบูรณ์ ไม่บกพร่องเลย ถ้าเป็นเช่นนี้ย่อมชื่อว่า ตัวเราสามารถปิดป้องทิศ 5 ได้ หรือมีความสำนึกรับผิดชอบต่อทิศ ๖ การมีความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติ หมายถึงการ ให้ความสนใจและตั้งใจอนุรักษ์และพัฒนาธรรมชาติแวดล้อมทั้งใกล้และ ไกลตัว ให้อยู่ในสภาพที่ดีเท่าที่โอกาสจะอำนวยให้ เช่น การรักษาบ้านเรือน ถนนหนทาง ตลอดจนภูมิประเทศและบรรยากาศแวดล้อมให้สะอาด บริสุทธิ์ ไม่เกิดมลภาวะ ด้วยการปล่อยให้รกรุงรัง ทิ้งขยะเกลื่อนกลาด หรือปล่อย สิ่งปฏิกูลและสารพิษลงไปในแม่น้ำ ลำคลอง หนอง บึง ให้เน่าเสีย ไม่ ปล่อยแก๊สพิษหรือสารพิษ ตลอดจนฝุ่นละออง ให้แพร่กระจายไปในอากาศ ไม่ก่อให้เกิดเสียงดังรบกวนโสตประสาทของผู้คนในชุมชน ตลอดจนไม่ ตัดไม้ทําลายป่าและบุกรุกเขตป่าสงวน เพราะการกระทำต่างๆ ดังกล่าว จะก่อให้เกิดปัญหาต่างๆ ที่ทำลายบรรยากาศอันบริสุทธิ์ตามธรรมชาติ ซึ่งจะมีผลทำลายความอยู่ดีมีสุขของพลเมืองในสังคมโดยส่วนรวม ใครก็ตามที่ขาดความสำนึกรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติ ถือว่าไม่ใช่คนดี เพราะฉะนั้นคุณสมบัติของคนดีที่โลกต้องการ ประการที่ ๔ คือต้องมีความสํานึกรับผิดชอบต่อทั้งทิศ 5 และต่อสิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติ บุคคลที่มีความสํานึกรับผิดชอบต่อทั้งทิศ 5 และสิ่งแวดล้อมตาม ธรรมชาติ แสดงว่ามีพื้นฐานจิตใจดีมาก มีจิตใจละเอียดอ่อน มีน้ำใจ กว้างขวาง ไม่ถือเอาตนเองเป็นใหญ่ ไม่เห็นแก่ตัว มองเห็นคุณค่าและ ความสําคัญของสิ่งแวดล้อมทั้ง ๒ ประการ เป็นอย่างมาก เพราะมี ๒๕๕