การป้องกันและการแก้ไขมหาวิบัติในสังคม : หน้า 261/397

บทที่ ๗ การป้องกันและการแก้ไขมหาวิบัติในสังคม ก่อนที่จะคิดป้องกันและแก้ไขมหาวิบัติในสังคม จำเป็นอย่างยิ่ง ที่เราจะต้องรู้ถึงสาเหตุรากเหง้าที่แท้จริงของปัญหา จากธรรมบรรยายที่ ผ่านมาแล้วทั้งหมด ท่านคงจะได้เห็นชัดเจนแล้วว่า ปัญหาหรือความวิบัติ ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสังคมไทยขณะนี้ต่อเนื่องกันเป็นลูกโซ่ โดยมีจุดเริ่มต้น อยู่ที่ครอบครัวและพ่อแม่ อย่าหลงไปมองที่จุดอื่น เพราะถ้าจับต้นเหตุไม่ ถูกแล้วจะแก้ปัญหาไม่สําเร็จ ถ้าถามว่าการพัฒนาคนให้เป็นคนดีนั้นควรจะเริ่มต้นอย่างไร? ตอบได้ว่า การพัฒนาคือการปลูกฝังอบรมลักษณะนิสัย เพื่อให้คนเป็นคนดี มีอริยวินัยนั้น จําเป็นจะต้องเริ่มกระทำกันตั้งแต่ทารกลืมตามาดูโลกทีเดียว ผู้เป็นพ่อแม่นั่นเองที่มีบทบาทสำคัญที่สุด ในการทำหน้าที่ฝึกอบรม หรือ เป็นครูชุดแรกของลูก ด้วยเหตุนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงจัดพ่อแม่ให้เป็น ทิศที่ ๑ หรือทิศเบื้องหน้า ในด้านร่างกายนั้น แพทย์จะมีการให้วัคซีนและยามากมายหลาย อย่างแก่ทารก เพื่อสร้างภูมิคุ้มกันโรคพยาธิต่างๆ ให้ทารก มีร่างกาย สมบูรณ์แข็งแรงไม่เจ็บไข้ ซึ่งวัคซีนบางอย่างก็สามารถสร้างภูมิคุ้มกันได้ ตลอดชีวิตทีเดียว ในด้านจิตใจก็เช่นกัน ไม่ว่าพ่อแม่จะเอาใจใส่ประคบประหงม เลี้ยงดู ปลูกฝังอบรมลูกอย่างพิถีพิถันเพียงใดก็ตาม แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้ เด็ดขาดก็คือ ต้องสร้างภูมิคุ้มกันด้านจิตใจให้แก่ลูก เพื่อให้เขามีจิตใจเข้มแข็ง ทรหดอดทน มีภูมิต่อต้านโรคกิเลสได้อย่างมีประสิทธิภาพ ไม่มีเสื่อม ถอยตลอดชีวิต วัคซีนหรือสิ่งที่จะสร้างภูมิคุ้มกันจิตใจที่สำคัญที่สุดก็คือ หิริโอตตัปปะ และสัมมาทิฏฐิ ២៤៧