คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ : หน้า 78/397

คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ ศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ของตนเอง ความคิดลำเอียงย่อมจะไม่เกิดขึ้น เพราะสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้คนเรามีอคติหรือความลำเอียง ก็คือ “ใจ หยาบ” นั่นเอง ได้กล่าวมาแล้วว่า คนใจหยาบ มีใจแคบ ใจมีขอบเขตจำกัด จึงมีโยนิโสมนสิการหรือความสามารถในการเจาะลึกไม่พอ เมื่อจะคิดจะ ทำสิ่งใด ก็คิดตื้นๆ สะเพร่า มักง่าย เพ่งเล็งแต่ประโยชน์ส่วนตนยิ่งกว่า ส่วนรวม เมื่อเห็นใครดีกว่าก็อิจฉาริษยา เมื่อเป็นเช่นนี้ คนใจหยาบจึง คิดเรื่องความเป็นธรรมไม่ออก ใจของเขาจึงมีอคติ คือคิดไปในทางไม่ สมควรตลอดเวลา คนใจแคบ ถึงเวลาจะได้รับประโยชน์ ก็จะคิดถึงแต่ ประโยชน์ตนเอง เช่น คนใจแคบ ถึงแม้ตนจะเป็นพ่อบ้าน มีหน้าที่รับ ๖.๔ ผิดชอบครอบครัว ทั้งๆ ที่รู้ว่ารายได้ของครอบครัวมีจำกัด แต่ก็เอาราย ได้นั้นมาเป็นงบประมาณค่าเหล้าของตนตามลำพัง บุตรภรรยาจะอด อยากเดือดร้อนอย่างไรก็ไม่สนใจ ส่วนแม่บ้านใจแคบ ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าครอบครัวมีงบประมาณ จำกัด ยังกล้าเอางบประมาณนั้นมาใช้จ่ายเป็นค่าเครื่องแต่งตัวตามอำเภอใจ โดยไม่คำนึงถึงความอัตคัดขัดสนของสามีและบุตร พวกคนใจแคบ ถ้าเป็นพ่อบ้านแม่บ้าน ลูกบ้านก็เดือดร้อน เพราะคิดถึงแต่ประโยชน์ส่วนตัว ความลำเอียงจึงเกิดขึ้น หรือบางกรณี พ่อแม่ที่มีลูกหลายคนแล้วรักลูกไม่เท่ากัน เมื่อมีความลำเอียงเกิดขึ้นเช่นนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะมีปัญหาตามมาอีกเพียงใด โทษภัยของอคติ ดังได้กล่าวแล้วว่า คนใจแคบ แม้เพียงมีตำแหน่งเป็นพ่อบ้าน