การเผยแผ่ธรรมะและคุณสมบัติของพระภิกษุ : หน้า 321/397

บทที่ ๘ การที่พระภิกษุผู้ทำโครงการเผยแผ่ธรรมะของวัดกัลยาณมิตร แม้ไม่มีปริญญาการศึกษาทางโลกสูงๆ เช่นฆราวาส ก็ไม่ใช่ปมด้อย ไม่ใช่ อุปสรรค ถ้าพระภิกษุนั้นมีความรู้ ความเข้าใจพระพุทธศาสนาอย่างลึกซึ้ง ทั้งภาคปริยัติและปฏิบัติ จนเกิดปฏิเวธ มีสมณสารูป มีเมตตากรุณา ประจําใจ มีอุเบกขาธรรม มีวาทะที่เฉียบคมด้วยปฏิภาณและปัญญา รู้ปัญหา ธรรมชาติของผู้คนในชุมชนของตน และที่สําคัญคือ มีความเป็น กัลยาณมิตรอย่างเสมอต้น เสมอปลาย ไม่มีขึ้นลง คุณสมบัติเหล่านี้ คือ สิ่งที่จะประกันความสําเร็จของพระภิกษุในการบริหารจัดการวัดกัลยาณมิตร ๓. ความรู้ในพระพุทธศาสนาเป็นนามธรรม จึงเป็นเรื่องเข้าใจยาก ผู้ที่จะรู้ซึ้งถึงคุณค่าอันประเสริฐและยิ่งใหญ่ของพระพุทธศาสนา ก็ต่อเมื่อ ตนเองได้ประจักษ์ผลจากการปฏิบัติอย่างต่อเนื่องจริงจัง ซึ่งอาจต้องใช้ เวลานานพอสมควร ยิ่งกว่านั้นถ้าผลของการกระทำ เข้าลักษณะ กรรมที่ จะรอให้ผลในภพชาติต่อๆ ไป เมื่อสบโอกาส (อปรปริยายเวทนียกรรม) ย่อมยากที่จะให้ผู้คนเกิดศรัทธาอย่างแท้จริงได้ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับพระธรรมกถึก ในการที่จะโน้มน้าว ผู้ฟังให้เห็นคล้อยตามคำเทศน์สอน โดยเฉพาะคนที่มีการศึกษาทางโลกสูงๆ แต่ไม่เคยมีพื้นความรู้ในด้านการศึกษาและปฏิบัติธรรมมาก่อน หรือ เยาวชนสมัยใหม่ ที่ยึดการพิสูจน์ให้เห็นจริงตามวิธีการทางวิทยาศาสตร์ การที่จะเอาชนะอุปสรรคในเรื่องนี้ได้ พระธรรมกถึกจะต้องมี ความสามารถในการใช้โวหารอุปมาอุปไมยประกอบการแสดงธรรมเสมอ เพราะจะทำให้ผู้ฟังเกิดจินตนาการตามโวหารเปรียบเทียบ ซึ่งจะสามารถ ตรองตามด้วยเหตุผล นำไปสู่ความเข้าใจธรรมะที่ฟังได้ง่ายขึ้น แล้วเกิด ศรัทธา นำไปปฏิบัติ ครั้นเมื่อได้ประจักษ์ผลแห่งการปฏิบัติด้วยตนเองแล้ว ย่อมจะมีศรัทธาเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ แล้วพยายามทำหน้าที่กัลยาณมิตร ๓๐๗