บทที่ ๖: ทิศเบื้องบน : หน้า 171/397

บทที่ ๖ ๖. ทิศเบื้องบน เพื่อนร่วมโลก (อาจจะเป็นมิตรเทียมหรือมิตรแท้ก็ได้) กลุ่ม ที่ 5 มีความสัมพันธ์กับเราในฐานะผู้ให้การอบรมสั่งสอนศีลธรรม ได้แก่ สมณพราหมณ์ สมมุติชื่อว่า ทิศเบื้องบน เพราะตั้งอยู่ด้วยคุณธรรม หน้าที่รับผิดชอบของสมณะ (พระสงฆ์) พระพุทธองค์ทรงกำาหนดให้เป็นอริยวินัย หรือหน้าที่ของพระ ภิกษุสงฆ์ต้องปฏิบัติ เพื่อแสดงความรับผิดชอบต่อญาติโยมทั้งหลายไว้ เป็นตัวอย่าง 5 ประการ คือ ๑. ห้ามทำความชั่ว ๒. ให้ตั้งอยู่ในความดี จะเห็นว่าหน้าที่ ๒ ข้อแรกนี้เหมือนกับหน้าที่ของพ่อแม่และครู อาจารย์ทุกประการ ๓. อนุเคราะห์ด้วยน้ำใจงาม หมายถึง การแผ่เมตตาให้ญาติโยม อยู่เย็นเป็นสุขโดยทั่วกัน หรือบางครั้งอาจพาเพื่อนพรหมจรรย์ไปโปรด ญาติโยมอุปัฏฐากทั้งหลาย เพื่อให้บุคคลเหล่านั้นมีโอกาสฟังธรรม และ ถวายทานกุศลสะดวกขึ้น ๔. ให้ได้ฟัง(ธรรม) สิ่งที่ยังไม่เคยฟัง หน้าที่สำคัญยิ่งของพระ ภิกษุที่พึงมีต่อสังคมก็คือ การให้การศึกษาในด้านธรรมะ หรือสอนวิชา ความเป็นมนุษย์ให้แก่ประชาชน พระภิกษุผู้ประเสริฐย่อมหาโอกาสให้ ๑๕๗