บทที่ ๖: ทิศเบื้องล่าง : หน้า 167/397

บทที่ ๖ ๕. ทิศเบื้องล่าง เพื่อนร่วมกระบอกจอกจาน (อาจจะเป็นมิตรเทียมหรือมิตรแท้ ก็ได้) กลุ่มที่ ๕ มีความสัมพันธ์กับเราในฐานะผู้ช่วยงานและการประกอบ อาชีพของเรา สมมุติชื่อว่า ทิศเบื้องล่าง เพราะเป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา หรือลูกจ้างของเรา หน้าที่รับผิดชอบของนายจ้าง พระพุทธองค์ทรงกำาหนดเป็นอริยวินัย หรือหน้าที่ของหัวหน้า ต้องปฏิบัติ เพื่อแสดงความรับผิดชอบต่อลูกน้องไว้เป็นตัวอย่างให้ดู ๕ ๑๕๓ ประการ คือ ๑. สามารถจัดการงานให้สมควรแก่กำลัง คือให้เหมาะสมกับ กำลังตามวัยและเพศ ตลอดจนความถนัดและความสามารถ เพื่อให้การ ปฏิบัติงานมีประสิทธิผล ๒. ให้อาหารและรางวัล คือให้ค่าจ้างแรงงานพอเหมาะพอสม ถูกต้องตามกฎหมายแรงงาน มีการขึ้นเงินเดือนและจ่ายโบนัส สำหรับ ลูกจ้างที่อยู่ในชายคาเดียวกัน ก็จัดอาหาร ให้ตามความเหมาะสม ไม่ให้ อดอยาก นายจ้างที่ละอคติได้ ละกรรมกิเลสได้ จึงมีพฤติกรรมดังกล่าว คือเลี้ยงลูกจ้างเหมือนลูกตนเอง ๓. ดูแลรักษายามเจ็บป่วย หมายถึงอนุญาตให้ลาพักงานได้ และให้ความสนใจ ถามข่าวคราวความเจ็บไข้ของลูกน้อง และให้ความ ช่วยเหลือ แสดงถึงความเป็นมิตรแท้ของตัวหัวหน้านั้น