ข้อความต้นฉบับในหน้า
บทที่ ๔
ประโยชน์ของการศึกษาเรื่องมิตรเทียม
เมื่อไปคบหาสมาคมกับใคร เราก็จำเป็นต้องสังเกต และเรียน
รู้ลักษณะนิสัยของคนนั้นจากพฤติกรรมที่เขาแสดงออกด้วยความเอาใจใส่
แต่เนื่องจากคนพวกนี้ที่แท้แล้วเป็นศัตรูที่แสดงตัวในคราบมิตร การสังเกต
ลักษณะนิสัยของเขาอาจจะไม่ง่ายนัก เพราะอาจจะมีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย
จนเราตามไม่ทัน กว่าจะรู้ว่าเป็นศัตรูหรือเป็นคนเทียมมิตร เราก็ถลำตัวไป
มากแล้ว ดังนั้น จึงจําเป็นต้องศึกษาเรื่องมิตรเทียมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๑๐๓
ประทานไว้ให้แล้ว ซึ่งจะทำให้เราได้เรียนรู้ว่า :
๑. เราพอจะดูคนชั่วออก
คนชั่วซึ่งจะเป็นตัวนําความฉิบหายมาให้เรานั้น อย่างน้อยมี ๔
ประเภท แต่ละประเภทมีพฤติกรรมอย่างไรบ้าง ซึ่งเมื่อรู้แล้วก็ต้องพยายาม
หลีกให้ห่างไกล ดังที่พระพุทธองค์ตรัสเตือนว่า
บัณฑิตผู้รู้แจ้งมิตร ๔ ประเภทนี้แล้ว คือ มิตรปอกลอก
มิตรดีแต่พูด มิตรหัวประจบ มิตรชักชวนในทางฉิบหาย ว่าไม่ใช่มิตรแท้
พึงเว้นเสียให้ห่างไกล เหมือนคนเดินทาง เว้นทางมีภัยเฉพาะหน้า ฉะนั้น
ในเรื่องนี้มีข้อควรระวัง มิฉะนั้นจะถูกมองในแง่ไม่ดี กล่าวคือ
ถ้าตัวเราเอง อินทรีย์ยังไม่แก่กล้าพอ ศรัทธาในการทำความดียังไม่มั่นคง
พอสติปัญญายังไม่ลึกซึ้งพอ จำเป็นต้องหนีให้ไกลคน ๔ ประเภทนี้ อย่า