การพัฒนาจิตใจและสัมมาทิฏฐิ : หน้า 47/397

บทที่ ๑ ทวีป ฯลฯ ชอบคิดซัดส่ายไปในเรื่องต่างๆ ไม่เคยหยุด ก็จะหยุดเที่ยว หยุดคิดฟุ้งซ่านซัดส่าย แล้วตั้งมั่นอยู่ในกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตั้งมั่น อยู่ในศูนย์กลางกาย มีสภาวะเป็นหนึ่งเดียวอย่างมั่นคง ซึ่งมักเรียกว่า ตั้งใจมั่นชอบ ตั้งใจมั่นดีงาม ตั้งใจมั่นถูกต้อง สภาวะทีใจตั้งมั่นชอบ ไม่หวั่นไหว ไม่คลอนแคลน อยู่ท่ามกลาง กายนี้ เป็นสภาวะที่ใจสว่างอย่างยิ่ง เพราะสามารถสยบกิเลสให้สลบไสล หมดฤทธิ์ลงไปได้ชั่วขณะ แต่ยังไม่ถึงกับกำจัดกิเลสให้หมดสิ้นไป และ ความสว่างอย่างยิ่งจากภายในนี้เอง ย่อมส่งผลให้บังเกิดความเข้าใจถูกต้อง ยิ่งขึ้นในอีกระดับหนึ่ง เป็นการเพิ่มพูนปัญญาให้แก่รอบขึ้น สามารถตรอง ได้ว่า หากพัฒนาตนตามกระบวนการอันประกอบด้วยความถูกต้องทั้ง ๔ ประการนี้ต่อไปเรื่อยๆ ไม่ยอมละลด ย่อมเกิดเป็นวงจรแห่งความบริสุทธิ์ ผุดผ่องรอบแล้วรอบเล่าไม่รู้จบ (ดูภาพประกอบ) ทำให้บุคคลสามารถ ปฏิรูปตนเองจากสภาพที่เป็นปุถุชน ก้าวขึ้นสู่ความเป็นอริยชนระดับสูง จนกระทั่งหมดกิเลส ตามพระอรหันต์และพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นอมตะ ตลอดไป เพราะเหตุที่ผู้คนในปัจจุบัน เกือบร้อยทั้งร้อยก็ว่าได้ บกพร่อง ในเรื่องสัมมาทิฏฐิแม้ในระดับต้น จึงไม่รู้จริงว่า ตนเกิดมาทำไม ความ ไม่รู้จริงนี่เอง ที่ชักนำเบี่ยงเบนบีบคั้นให้เกิดการก่อกรรมชั่วระบาดไปทั่ว ประเทศและทั่วโลก ด้วยเหตุนี้ การปลูกฝังสัมมาทิฏฐิ จึงเป็นหัวใจของ การปฏิรูปมนุษย์ ကက