การเติบโตอย่างมีความเป็นไทในสังคมไทย : หน้า 351/397

บทที่ ๙ ได้หวังเลยว่า ถ้าขณะนี้เราไม่สามารถแก้ปัญหาวิกฤตให้ลุล่วงไปได้ ก็อย่า เราจะมีโอกาสผงกหัวขึ้นมาอย่างมีความเป็นไทแก่ตัว เพราะต่อไปนี้ กระแสโลกาภิวัตน์จากประเทศมหาอำนาจจะทวีความรุนแรง ขึ้นเรื่อยๆ เพราะฉะนั้น จึงถึงเวลาแล้วที่คนไทยทุกคน จะต้องลุกขึ้น จับมือผนึกกำลังกันไว้ให้แน่น เพื่อร่วมกันแก้ปัญหาวิกฤตให้สําเร็จโดยเร็ว จากธรรมะบรรยายที่ผ่านมา ท่านย่อมประจักษ์แก่ใจแล้วว่า การเป็นคนดี มีอริยวินัยเท่านั้น จึงจะสามารถมีชีวิตอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติสุข ถ้าเมื่อใดหรือที่ใดมีมิตรเทียม หรือมีการปฏิบัติผิดเกิดขึ้น จะมีปัญหา เดือดร้อนวุ่นวายเกิดขึ้นทันที นั่นคือที่มาแห่งปัญหาวิกฤตในสังคมและ บ้านเมือง บ ดังนั้น จึงเป็นภาระหน้าที่ของทุกคนในหมู่บ้าน ในชุมชน ใน สังคมที่จะต้องหันหน้าเข้าหากัน จะอยู่อย่างตัวใครตัวมันต่อไปอีกไม่ได้ ๓๓๓ แล้วจะต้องร่วมปรึกษาหารือกันด้วยเรื่องต่างๆ ร่วมกันคิดร่วมกันทำในสิ่ง ที่จะเป็นคุณต่อชุมชน ร่วมกันคิดร่วมกันละ หรือร่วมกันกำจัดสิ่งที่เป็น โทษต่อชุมชน โดยยึดหลักธรรมคือ คิริวินัย เป็นเกณฑ์มาตรฐาน ความใกล้ชิดสนิทสนมกันระหว่างผู้คนในชุมชน หรือสังคม ย่อม ก่อให้เกิดความเข้าใจอันดีซึ่งกันและกัน เห็นอกเห็นใจกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน มีความเมตตากรุณาต่อกัน มีความจริงใจต่อกัน ความเป็นมิตรไมตรีต่อ กันมีมากขึ้นเท่าใด ความเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวย่อมลดลงเท่านั้น ใน ที่สุดความเป็นมิตรแท้ต่อกันย่อมเกิดขึ้น ขณะเดียวกันลักษณะนิสัยมิตร เทียมย่อมลดลงและอันตรธานไป ก่อนที่ความเป็นมิตรแท้ ที่มีความรักใคร่จริงใจต่อกันจะเกิด ขึ้นได้นั้น แน่นอนเหลือเกินว่า แต่ละคนย่อมต้องพยายามปรับเปลี่ยน ลักษณะนิสัยและพฤติกรรมที่ไม่ดีของตน เพื่อให้เข้ากันได้