บทที่ ๙: การพัฒนาสังคมด้วยอริยวินัย คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ หน้า 361
หน้าที่ 361 / 397

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงความสำคัญของการศึกษาและการฝึกอบรมอริยวินัยในสังคมไทย ที่จะช่วยสร้างสันติสุขและการพัฒนาที่ยั่งยืน โดยเน้นการทำงานร่วมกันระหว่างรัฐบาลและคณะสงฆ์ รวมถึงการปลูกฝังคิริวินัยให้แก่พลเมืองในชาติเพื่อเป็นมาตรฐานคนดีที่โลกต้องการ เช่น การจัดกิจกรรมเพื่อปลูกฝังสัมมาทิฏฐิ.

หัวข้อประเด็น

-การพัฒนาสังคม
-อริยวินัยในสังคม
-การศึกษาและอบรม
-ความร่วมมือระหว่างรัฐและวัด
-การสร้างสันติสุข

ข้อความต้นฉบับในหน้า

บทที่ ๙ มีผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรมอยู่ ตราบนั้นบ้านเมืองของเราก็จะมีแต่คนที่มี อริยวินัย ซึ่งจะสามารถทำให้บ้านเมืองเกิดสันติสุข และพัฒนาถาวรต่อไป เรื่อยๆ อนึ่ง สำหรับกิจกรรมที่วัดจะพึงจัดให้แก่ญาติโยมนั้น ควรมี จุดมุ่งหมายเพื่อป้องกันปัญหา ย่อมจะมีคุณค่ามากกว่า กิจกรรมที่มีจุด หมายเพื่อแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ตัวอย่างเช่น การจัดกิจกรรมเพื่อปลูกฝัง สัมมาทิฏฐิและหิริโอตตัปปะให้แก่ญาติโยม ถือว่าเป็นกิจกรรมเพื่อป้องกัน ปัญหา ส่วนโครงการรักษาโรคเอดส์ การบำบัดผู้ติดยาเสพติด ให้แก่ ญาติโยมนั้น ถือว่าเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ซึ่งจะให้ประโยชน์เฉพาะ ปัจเจกบุคคล มิได้ให้ประโยชน์แก่ส่วนรวม ๓. กระทรวงศึกษาธิการต้องมีนโยบายปลูกฝังคิริวินัย กระทรวงศึกษาธิการ ต้องมีนโยบายปลูกฝังอบรมดิ วินัย ให้ แก่พลเมืองในชาติ โดยจัดเป็นหลักสูตรการศึกษาทุกระดับ และมีเป้า หมายสำคัญอยู่ที่ การฝึกอบรมให้ผู้คนทุกระดับให้รู้จักมาตรฐานคนดี แต่ละคนมีคุณสมบัติของคนดีที่โลกต้องการ ทั้งนี้ควรดำเนินการโดยขอ ความร่วมมือจากการคณะสงฆ์ ถ้ารัฐบาลมีนโยบายชัดเจนในเรื่องนี้ การคณะสงฆ์ย่อมจะ สามารถปฏิบัติภาระหน้าที่ในฐานะทิศเบื้องบนได้สะดวกขึ้น โดยเฉพาะ อย่างยิ่ง การที่รัฐกระจายการบริหารงานไปสู่ท้องถิ่น ย่อมจะเอื้ออำนวย ให้ภาครัฐสามารถทํางานร่วมกับวัดได้ใกล้ชิดยิ่งขึ้น ถ้าเป็นเช่นนั้น เครือ ข่ายโรงเรียนกัลยาณมิตรและวัดกัลยาณมิตรย่อมจะสามารถทำงานให้ บรรลุเป้าหมายได้ง่ายขึ้นด้วย ๓๘๔๗
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More