กติกาและหลักธรรมของพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 21/233

ประโยค - คตอสนัป สกทกอ อรรถถดพระวิน มหารวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 14 มีเกลเป็นเครื่องผู้อื่นว่า หี และกิเลสสุดจำนำฝาเป็นต้น เพราะค่าที่มาถือว่า สิ่งที่เห็นแล้วเป็นมงคล ปฏิญาณข้อที่ตนเป็นพรหมนธ์ ด้วยเหตุสู้ค่าต่อย่างเดียวหามิได้, พรมหม่นนั้น ชื่อว่าเป็นผูมิบาล-ธรรมอัลอยแล้ว เพราะเป็นผู้ลอบบาลธรรมเสีย ชื่อว่าผู้มิเกลสเป็นเครื่องผู้อื่นว่า หี เพราะมาถึงเกลสเป็นเครื่องผู้อื่นว่า หี เสียได้ (๑๐) ชื่อว่าผู้ไม่มีเกลสจุดน้ำฝา เพราะไม่มีเกลสสุดจำนำฝา มีราคาเป็นต้น ชื่อว่ามณีมาสรรเสรมแล้ว เพราะเป็นผู้จิตประกอบด้วยวามานูป อนึ่ง ชื่อว่ามณีกาสรรวมแล้ว เพราะเป็นผู้จิตสำรวมแล้วด้วยสิลสัจจะ ชื่อว่าผู้ทบแแล้ว เพราะเป็นผู้ที่สุดด้วยเวททั้งหมดกล่าวคือ จตุมารคุณา หรือเพราะเป็นผู้เริ่มนบ ไตรเทพ ชื่อว่าผู้พหพรหมรรรรณ์ แล้ว เพราะพรหมนรรย์คือรรณ์ ๔ คัน คนได้อยู่สี่ร้อยแล้ว บาทพระคาถาว่า ธมมาน โฉ โล พุทธวมาถ วิทยุ มีความว่า เกลสเครื่องฟูึ้น ๕ อย่างนี้ คือ ราศะ โทสะ โมทะ มานะ ทิฏฐิ ในเพราะการมนต์น้อยหนึ่ง คือว่า แม้ในเพราะการนมออย่างหนึ่ง ในโลก ทั้งมวลไม่มีเกลพราหมณ์ใด พราหมณ์นั้นโดยธรรม ควรกล่าว วาจานี้ว่า "เราเป็นพราหมณ์" เมยมาที่เกิดขึ้น ในเมอึงไม่ถึงดูฝน ชื่อว่า อกามเมม, ก็แลเมม นี้เกิดขึ้นในเดือนท้ายแห่งฤดูร้อน บทว่า สุตตวาททุกกาลี มีความว่า เมื่อ ออกาเมนั้นเกิดขึ้น แล้ว ได้มีฝนคพริตลอด ๑ วัน.