ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- ตดสนับสนุดปาส้กาก อรรถถาพระเว็นิ มหาวรร ตอน ๑ - หน้าที่ 32
ขอว่า เตน โธ ปน สมยาน จ โลก อรหนูโต
โหนดู มีความว่า ในวันแรม ๕ คำ มนุษย์ ๖ คน เป็นพระอรหันต์
ในโลก
[สวัสดี]
บทว่า ผุพานผุพูกามีความว่า เก่าแก่เป็นลำดับด้วย
อำนาจความสัมผัสกัน
ขอว่า เตน โธ ปน สมยาน เอกสุธี โลก
อรหนูโต โหนดู มีความว่า ภายในพรษยาเท่านั้น มิมนุษย์เป็น
พระอรหันต์ ๑๖ องค์ คือ พวกก่อน ๖ องค์ และพวกนี้อีก ๕๕ องค์
บรรดามนุษย์เหล่านั้น ยุสกลุตรเป็นต้น [๒๐] มีบรรประโยคต่อ
ไปนี้:-
ดังได้ยินมา ในอดีตกล สหาย ๕๕ คน จะทำบุญร่วม
พวกกัน จึงเที่ยวยงกันจัดการสัพคคนอานา. วันหนึ่งพวกเขาพบ
หญิงมีครรภ์กำาลคลิยา คิดว่า "จักเผา" จึงนำไปยังป่าช้า. ใน
พวกเขา เว้นไว้ปีกซ่า ๕ คน สังว่า "องค์กรกันเผา" ส่วนที่เหลือ
พากันเข้าบ้าน พ่อยศผู้รามวัย เทงและพลิกคันให้มายอู่ ก็
ได้อสญญาณ เขาได้แสดงแก่อีก ๔ คนด้วยว่า ผู้เริ่มดูดนเห็นของ
ไม่สะอาด น่าเกลียดนี ฯ อีก ๔ คนนั้นก็ได้อสญญาณในพันบ้าง
เขาทั้ง ๕ พากันไปบ้านแล้วบอกแก่สหายที่เหลือ ฝ่ายพ่อยศผู้กรามวัย
ไปบ้านแล้วได้รับบอกแก่มารดามาดและภรรยา ชนเหล่านี้หมด
ได้เจริญอสญญาณบ้าง บรรพูประโยคของชนเหล่านี้เท่านั้น เพราะเหตุ