คติสมัยป่ากษา : หน้า 111/233

ประโยค - คติสมัยป่ากษา ก็อภิวา พระอวาสพระเวส มหาวรร ตอน ๑ - หน้าที่ ๑๐๔ ของท่านบริสุทธิ์อรรับ" แล้วมินต์ให้อยู่ในมหาวิหารบำรุงด้วย ปัจจัย ๔ พระเถระอัสสะทน้องเช่นนั้น ได้บรรลุพระอรหัด ทาสัพฤกษกา จบ. [คำถิการกรรมกา] บทว่า กุมารพญาโจไดแก้ลูกช่างทอง ซึ่งมีศรีษะโล้นไว้ แหยม, มีคำอธิบายว่า เด็กรุ่นมีผม ๕ แหยม. ข้อว่า สงบ อโณเกตุ ภูตทุกขามาย มีความว่า เรา อนุญาตให้กุญแจบอกเล่าส่งเพื่อเป็นประโยชน์แก่คนทั่วไป อุปจฉวิธี ในคำถิการกรรมกิจกนั้น ดังนี้; พิงมนต์ก็กุ้งทั้งหลายผู้นี้ใน สมาคมให้ประชุมกันแล้ว นำบรรพชากไปในสมาคมนั้นแล้ว บอก ๓ ครั้งหรือ ๒ ครั้ง หรือครั้งเดียวว่า "ท่านเจ้าขา ข้าพเจ้าบอก คำถิการของเด็กก็จะสงบ" หนึ่งในอธิการวัดของการปลดผมนี้ จะ บอกว่า "ข้าพเจ้าออกคำถิการของเด็กนี้" ดังนี้ก็ดีว่า "ข้าพเจ้า" บอกสมถานของทรนนี้ ดังนี้ก็ดีว่า "ทรนนี้อยากบวก" ดังนี้ก็ดี ควรทั้งนั้น ถ้าสถานแห่งภิพุงนี้เป็นสภากับมีอยู่, คือ โอกาสเป็นที่ที่คนครบครัวว่า "ภิทู ๑๐ รูป หรือ ๒๐ หรือ ๑๙ รูป อยู่ (ด้วยกัน) จะไปสู่โอกาสที่ภิญเหหนนั้นยืนแล้ว หรือโอกาส ที่นั่งแล้วบอกเล่าโดยย่อนั้นเองก็ได้. แม้จะวนพวกภิญหุ้ม ๑. ตามมั่นโฮนา ภาค ๒ หน้า ๒๒ คราวแปลว่า บทว่า กุมารพญาโจได ได้คำฉาย ศิระโล้น ลูกนายช่างทอง มี่คำอธิบาว่า เด็กซึ้งครนายช่างทอง มีผมอยู่ ๕ แหยม. (ตุลากโร ก็คือ สุขุณาโร). ส่วนปัจจจะว่า กุมารพญาโท ในพระบัลนี้ แปล เอาความว่า บุตรนายช่างทองศรีษะโล้น (วันอธิภู มหาวรร ล้ม ๔ หน้า ๑๕๕).