อรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 122/233

ประกอบ - คติสนับสนับสภากา อรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 115 ได้มีแก้พระราชา. ก็แลท้าวเธอรงทำให้แจ้งซึ่งโลดปัดผิดผลนั้นแล จึงทรงรับบาตรของพระผู้พระภาคแล้ว เชิญเสด็จพระผู้พระภาค กับบังบริษัทนี้สู่พระปราสาท ทรงอังคาสด้วยขนานเดียวกัน อันประนิธิ ในเวลาเสร็จกิจ นางสมมกำัลทั้งปวง เว้นพระมารดา พระราชูฤ (๒๑) ได้มาถวายบังคมพระผู้พระภาคเจ้า ส่วนพระนาง นั่น เมื่ออชนบริวารลูกว่า "ขอพระแม่เจ้าเสด็จไปอวยบังคม พระลูกเจ้า" ได้รับสั่งว่า "ถ้าความดีของเรามีอยู่ พระลูกเจ้าจัก เสด็จมาเองทีเดียว เราจะถวยบังคมพระองค์ผู้เสด็จมาแล้ว" ดังนี้ มิได้เสด็จไป พระผู้พระภาค ทรงยังพระราชาให้ฉลองตราแล้ว พร้อมด้วย พระอัปสรากำทั้งลง เสด็จไปสู่ทองอันมีรสของพระราชิด ครุสะว่า "พระราชิขาดไหวตามชอบใจ อย่าพึ่งว่ากล่าวอย่างไรเลย" แล้ว ประทับบนพระที่นั่งอันเขาแต่งตั้งไว้ พระนางเสด็จมาโดยเร็ว ทรงจับ ที่ข้อพระบาทก็คือเกล็ดอกพระเสวยบนหลังพระบาทถวายบังคมตามพระ อัชฌายัติ พระราชาผลึงคุณสมบัติ มีพระละสนันและความนับถืออันมาก ในพระผู้พระภาค ของพระราชิดา พระผู้พระภาคตรัสว่า "มหาบพิตร ยังไม่อัศจรรย์ ข้อที่ พระราชิดาชี้พระบรมพุทธนตรทรงปลดอรอยู่ จึ่งรักษาพระองค์ไว้ ได้ในเมื่อพระอัญญแก่กล้าแล้วในบัดนี้ แต่ก่อน เธอหาผู้ปกครอบ