การกำหนดนิมิตในพระวินัยมหาวรรค : หน้า 196/233

ประโยค - คดีสนับสนุนปาสากิยา อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้า 189 ก็แล้ว เมื่อภิกษุจะสมมติณีปาริสีมา นี้ พึงชี้ที้งพังหนึ่ง กำหนด นิมิตที้งแม่น้ำทางเหนือน่า แล้วนำไปรอบตัวดังนี้นั่นน กำหนดนิมิตที้งแม่น้ำ ในที่่าสงสุขสมบูรณ์ที่ที่ต้อง การแล้ว กำหนดนิมิตที้งแม่น้ำ ในที่ซั่งตรงข้ามกับฝั่งโน้น ตั้ง แต่ นั้นไป พึงกำหนดเรือไปจนถึงนิมิตที้งแม่น้ำ ซึ่งตรงกับนิมิต ที่กำหนดไว้เป็นที่นั่งทางเหนือ นำ ด้วยอำนาจดำนดที้งที่ต้อง การ แล้วกลับมาเชื่อมกับนิมิตที้งที่กำหนดไว้เป็นนั่ง เรียงนั้น ลำดับนั้น พึงให้กุฒิหลายซ่งสถิตอยู่ภายในนิมิตท้งปวงเข้าหาตาบ แล้วสมมติสมาธิด้วยกรรมราวา ภิกษุผู้สถิตอยู่ในแม่น้ำ แม่ไม่ว่า ก็ไม่ ทำให้เสียราม ในขณะที่สมาธิสำเร็จ เว้นแม่น้ำเสีย ร่วมในแห่ง นิมิตท้งหลาย ย่อมเป็นสมาธิเดียวกัน ทั้งฝั่งนอกและฝั่งใน ส่วน แม่ไม่ว่า ไม่น่าว่าเป็นพัทธสีมา เพราะว่า แม่น้ำนั้น เป็นทีสีมา แผนกหนึ่งแล้ว ท่าวา ภายในแม่น้ำ มีกะทะ ปรารถนาจะทำ เกาะนั้นไว้ภายในสมาธิ พึงกำหนดนิมิตท้งหลายดั่งที่กล่าวแล้วตามนี้ก่อนนั่นแระ แล้วกำหนดนิมิตที้งท้ายกะทะทั้งฝั่งนี้และฝั่งโน่น; ลำดับนั้น พึงกำหนดนิมิตท้งฝังโน่น ในที่ซั่งตรงกันข้ามกับนิมิต ที่งั้นแห่งแม่น้ำ ตั้งแต่ นั้นไป พึงกำหนดเรือไปจนถึงนิมิตซึ่ง ตรงกับนิมิตที่กำหนดไว้เป็นที่นั่งทางเหนือ นำ มาย่อนั้นแล ลำดับนั้น พึงให้ ภิกษุทั้งหลายที่ฝังทั้ง ๒ และที่เกาะเข้าตกบาสถานทั้งหมด แล้วสมมติ