ธรรมถถพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 78/233

ปรประโยค - คำตอบสัมผัสปากกา ธรรมถถพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 71 พระอุทัยธร ผู้ฝ้ นท่านว่ากล่าวอยู่โดยชอบธรรม ได้กวาถของท่าน ภิกษุผู้ลลาดในคำว่า อญาณามิ ภิกขเว พุทธตน ภิกขุนา เป็นต้น [๔๕] มีลักษณะดังกล่าวแล้วในอรรถากถาหิกฏกถา สังกถาในหนหลังนั้นแหละ ส่วนภิกษุผู้สามารถทำเป็นดังนั้นว่า "พยา-บาลอันวาโลกิ หรือสัทธิวิธิราชิซึ่งอาพาธ" พระผู้มีพระภาคตรง ประสงค์ว่า "ผู้สามารถ" ในที่นี้. จริงอยู่ พระผู้มีพระภาคได้ตรัส แม้คำนี้ไว้ว่า "คุณอุปถัมภี ภิกษูผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ ควรให้กุล- บุรุษอุปสมบท, ควรให้สละ, ควรให้สมเด็จอุปถัมภ, ด้วยองค์ ๕ เหล่านั้น คือ เป็นผู้สามารถพยายามเอง หรือให้ผู้อื่นช่วย พยายามอัตตวลิกหรือสัทธิวิธิราชิผู้อา เป็นผู้สามารถบรรเทาเอง หรือให้ผู้อื่นช่วยบรรเทาความรังเกียจ ซึ่งเกิด ขึ้นแล้วเสียโดยธรรม, เป็นผู้สามารถแนะนำในอธิธรรม. แนะนำ ในอธิวินัย. [ว่า] ด้วยทรงอนุญาติสุขานาถีย์] บทว่า ปุณฺฑลคุณเตส สิกขา "แก้" ไปขาวกเดียวก ข้อว่า อญฺชามิ ภิกขเว อาริยา มีความว่า เราขออนุญาต อาจารย์ผู้พูดอาจารและสมาจาร. คำทั้งปวงเป็นดังว่า อาริโย ภิกขวา อนุตตาสถมุทิ พึง