คติสนั่นป่า: สาทิกา อรณะพระวินัยมหาวรรณ ตอน ๑ : หน้า 95/233

ประโยค - คติสนั่นป่า สาทิกา อรณะพระวินัยมหาวรรณ ตอน ๑ - หน้าที่ 88 อัญญเดียรถี๋ย ซึ่งประกอบด้วยองค์หลานนี้ เมื่องค์เดียว ภิกษุไม่ ควรให้อุปสมบท คำทั้งปวงในฝ่ายขวา พึงทราบโดยความเพียร จากที่กล่าวแล้ว ข้อว่า เอ๋อ อาราธโก โช ภิกขุ เป็นตัน มีความว่า กุลบุตรผู้อื่นเป็นอัญญเดียรถี๋ย ยังภิกษุทั้งหลายให้นดีให้ใจด้วย การบำเพ็ญติวัตร ๒ ประการเหล่านี้ คือ เข้าบ้านไม่ผิดเวลา กลับไม่สายมาก ความเป็นผู้ใหญ่ไม่มีหญิงแผยไขเสียงเป็นต้น เป็นโคร ความเป็นผู้ชั้นในกิจกุทธ์หลายของเพื่อนพรหมจารี ความเป็นผู้มี ฉันทะแรงกล้าในอุตุเทศเป็นต้น ความเป็นผู้มีแจ่มชื่น ในเพราะ ติวายพวกเดียวกัน ความเป็นผู้มีใจไม่แช่มชื่น ในเพราะติวรรุดา- ตรัยมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น ความเป็นผู้มีใจไม่แช่มชื่น ในเพราะสรรเสริญคุณเดียรถี๋ยว ความเป็นผู้มีใจแช่มชื่น ในเพราะสรรเสริญคุณ รัตนตรัยมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น อย่างนี้ มาแล้ว ควรให้อุปสมบท แต่ถ้าวัดอันหนึ่งทำลายเสีย แม่นโรงอุปสมบท พึงอยู่ริวกาส ครบ ๔ เดือนอีก.[๕๕] เหมือนอย่างว่า สิกขาบทและสิกขาสมติ อัญญเดียรถี๋ย ย่อมอธิให้กําณดาสิกขาและผู้เสียสิกขา ฉันใด วัตร น้อยหนึ่งซึ่งจะพึงอื้อให้กุลบุตรผู้อื่นเป็นอัญญเดียรถี๋ยว ย่อมมี ฉันนั้นหาได้ ที่แท้ ปรีวามซึเคยให้แล้วนั้นและ เป็นปรีวาของเขา เพราะเหตุนี้ เขาพึงอยู่ริวกาสครบ ๔ เดือนอีก ถ้ากำลังอยู่ริวกาส ยังอุปสมาบัติให้ติให้ในระหว่างไซร้ ธรรมดาผู้ได้โลฬาธรรมยง กำไรได้เป็นนั่น จึงงไม่ควรให้อุปสมบทแท้ ต่อบำเพ็ญวัตรครบ ๔