วิจินฉัยบทที่ ๓ และ ๔ : หน้า 53/233

ประโยค - ตดสนับตาปฺาอภาคา อรรถภูมิวีน มาหวรร ตอน ๓ - หน้าที่ 46 วิจินฉัยในกตามที่ ๓ :- บทว่า อต โกจรมี ความว่า ก็ทีนั้น... ในสิ่งใดเล่า ? บทที่ เหลือทีนั่นน วิจินฉัยในกตามที่ ๔ :- บทว่า ปติ เป็นตน มีความว่า ทางคือพระนิพพาน จัดว่า สงบ และมีความสงบเป็นสภาพ จัดว่าไม่มีมีกลิ่นอับเป็นเหตุชอบ ทุกข์ เพราะไม่มีกลิ่นทั้งหลายเข้าไปหอบอุกกาบวม จัดวาหงัง สัมได้ เพราะไม่มีเครื่องกลัวหวาดหวั่นมีจากเป็นตน จัดว่าปิด้องแม้นภาพ ซึ่งเป็นที่กล่าวสรรเสริญแห่งญัตทั้งหลาย เพราะไม่มีอยู่ในภาพทั้ง ๑ แล้ว จัดว่ามีอธิษฐานจะไม่เปรอเป็นอย่างอื่น เพราะไม่มีเกิดแก่ ตาย จัดว่าไม่ใช่ธรรมที่อ้นจะพึงะแนะให้ได้ เพราะต้องบรรลุตามระรตนเองเจริญแล้วเท่านั้น อันคนอื่นจะเป็นใครก็อาจจะพึงให้บรรลุไม่ได้ ข้าพเจ้าไม่ยินดีแล้วในการเช่นและการบุชา ก็เพราะเห็นทางเช่นนี้ พระอรฺวาสกสปะแสดงอย่างไร ? ด้วยคำว่า "ได้เห็นทางอังสนง" เป็นตนั่น ? แสดงว่า "ข้าพเจ้าได้ยินดีแล้วในการเช่นและการบุชา ซึ่งให้สำเร็จสมบัติในเทวโลกและมนุษยโลก ข้าพเจ้านั่นจะกล่าวอย่างไร ?" ครั้งนั้นแล้ว พระอรฺวาสกสปะผู้มีอายุ ครั้นประกาศความไม่มีดีในโลกทั้งปวงอย่างนี้ว่า "ใจของข้าพเจ้าไม่มีดีแล้วในเทวโลก และมนุษยโลก ชื่ออ" ดังนี้ แล้ว จึงประกาศชื่อคนเป็นสาวกของพระผู้พระภาคอย่างนี้ว่า "ข้าพเจ้าเป็นสาวก." ก็แต่ท่านแสดง