คติสมานปิฎก สาธิกา อรรถาธิปะเวช คำ ๑๐ : หน้า 186/233

ประโยค - คติสมานปิฎก สาธิกา อรรถาธิปะเวช คำ ๑๐ - หน้าที่ ๑๗๙ นั่น พิงวางอารามบิฐ และสามเณรเบือง ๆ ไว้ในทางเหล่านั้น และในที่พัทหลายมีท่าน้ำและประตูบ้านเป็นต้น เพื่อแสดงกุษณาอันคุณะ มาเข้าให้ตอบสนเร็ว ๆ และก็กันไว้จากออกสมา แล้พึงตีตลกลอง สัญญา หรือเปล่าสัญญา แล้พูกสมาอชุดรรมมาว่าว่า สูญาดู เม ภนุต สุโข เป็นต้น ที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ในลำดับแห่งการ กำหนดนิมิต ในเวลาที่จบกรรมวานันเอง กันนิมิตหลายไว้ ภายนอก สิม่ายอ่อนหยั่งไปในเมืองลำดึงก็ภักรฉิ้นรง เว้ผูขั่นสมา ภิกษุทั้งหลายผู้จะสมมติสมานกันส่วนสานี้ ควรผูขั่นสม่า ก่อน เพื่อทำสงกรรมทั้งหลายมีบรรชาและอุปสมบทเป็นต้นได้ สะดวก ก็แล้วเมื่อผูขั่นสมานั้น ต้องรู้จักวัดร. ก็จะผก ในวัดที่อยุ่ทายกสร้างให้เป็นฐานวัฏฏ์งดงาม มีต้นโพธิ์ เจดี และหอฉันเป็นต้นเสร็จแล้ว; อย่าผูตรงกลางวัดที่อยุ่เป็นสถานที่ ประชุมของชามาก พึงผูในโอกาสอันสงัด ทีใสุดท้ายวัดอยู่ เมื่อ จะผูในวัดที่อยุ่ทายกไม่ไดสร้าง พึงจะที่ไว้สำหรับวัดทั้งปวง มี ต้นโพธิ์และเจดีเป็นต้นไรแล้ว, เมื่อประกฤฐานวัดทั้งหลายเสร็จ แล้ว ขันสมาจะอยู่ในโอกาสอันสงัดสุดท้ายด้วยที่อยู่ด้วยประกาได พึงผูด้วยประกาันนั้นเกิด ขันสมานั้นโดยกำหนดอย่างต่ำที่สุด ถ้ามิอทิธาได้ ๒๐ รูป ใช่ได้ ย่อมก่านั้น ใช้ไม่ได้ ที่ใหญ่แน่ ๆ ภิกษุจำนวนพ้น ก็ใช้ได้ เมื่ออุผูขันสมานนั้น พิงคลี่ที่ควร เป็นนิมิตได้ไว้โดยรอบโรงที่จะผูกสมา อย่าพืนอยู่ในขันสมา ผู