คติสมน้ำใจในพระวินัยมหาวรร ตอนไ 15 : หน้า 22/233

ประโยค - คติสมน้ำใจสักกิลาอรรถถากพระวินัยมหาวรร ตอนไ - 15 บทว่า สัตวุตทุกนิธิ มีความว่า ก็แล้วแต่ฝนตกพรำตลอด ๓ วัน นั่น ได้ชื่อว่า ฝนเจือจุลหมาว เพราะเป็นวันที่ลมหนาวเจือเม็ดฝน พวนไปโดยรอบโกลกแล้ว [มุจฉลินทุกกถา] หลายบทว่า อต โซ มูจฉลินโท นาคฤา มีกำว่า พระยา- นาคผู้มีอุปาถภาพใหญ่ เกิดขึ้นที่สระโบกกรดใกล้ตลุมไม้ฤดูนั้นเอง. หลายบทว่า สุตฏกุตตติ โฉคฉติปรจิฌติวา มีกำว่า เมื่อพระยานาคนั่นวงรอบ (พระยาย) ด้วยขนด (๓ รอย) แผ่พังพาน ใหญ่ปกเบื้องบนพระเศียรอยู่ย่างนั้น ร่วมในแห่งวงขนดของพระยา- นาคนั้น มีประมาณเท่าท้องเรือนกลังในโลกปราสาท เพราะเหตุนัน พระผู้มีพระภาคจึงเป็นเหมือนประทับนั่งในปราสาทอันอัน มีประตู หน้าต่างปิด." คำว่า "มา ภวตุดีติ" เป็นต้น แสดงเหตุที่พระยายาน นั่นทำอย่างนั้น จริงอยู่ พระนายานั้นได้ทำอย่างนั้น ก็อวตังต๋วว่า "หนาวอาได้เมียยินพระผู้มีพระภาค. ร้อนอย่าได้เมียยินพระ ผู้มีพระภาค. และสัมผัสเหลือเป็นต้น อย่าได้เมียยินพระผู้มพระภาค" [๑๐] อันที่จริงเมื่อฝนตกพรำตลอด ๓ วัน ในที่นั้น ไม่มี ความร้อนเลย, ถึงอย่างนั้น ก็สมควรที่พระนายานั้นจะคิดอย่างนี้ว่า "ถ้ามะแทะหายไปในระหว่าง ๆ ความร้อนคงจะมี มค่ามร้อนนั้น อย่าได้เมียยินพระองค์เลย." __ ๑. แปลกันว่า มีวันอันลงเขียนประทุษร้ายแล้วก็มี ว่ามีวันชวนด้วยสมาหามี