คติสนมจากสภาอรรถภาพพระวินัยมหาวร : หน้า 133/233

ประโยค - คติสนมจากสภาอรรถภาพพระวินัยมหาวร คอน ๑ หน้าที่ 126 เธอจำได้สิ่งนี้" ดังนี้ สมควรอยู่ จริงอยู่ ทันทุกกรรมก็ถูกต้องห้าม อันพระผู้มีพระภาคตรัสแล้ว ฝ่ายพระธรรมสังกถกถากระ ทั้งหลายกล่าวว่า "แม่กาไว้ขนนกซึ่งน้ำ หรือฟืนหรือรายเป็นต้น พอสมควรความผิด ภูก็ควรทำได้" เพราะเหตุนี้ แม่กาไว้ขนนกซึ่งน้ำเป็นต้นนั้นอันภูก็พึงทำ กี ทันทุกกรรมแล อันภูก็พึงลงด้วยความเอนดูว่า "เธอหลงจง จัก วัน" ไม่พึงลงด้วยอาการสั่นกลัว มัง นี้เป็นไปโดยนัยนี้เป็นดั่งว่า "เธออังกดดุย เธอจักสิโปพิเสีย" ด้วยคิดว่า "เราอังคงทนทุ- กรรม" จะให้เธออนบนหินที่ร้อนหรือจะให้เธอทุนแผ่นหินและอิฐ เป็นต้นในวันศรีะะ หรือจะให้เธอดำ้น ย่อมไม่ควร พิทการวินิจฉัยในคำว่า น ภูกวาม อุปใจย อนุปฎอจ นี้ ดังนี้:- ครั้นเมื่อทนบอกกล่าวครบ ๓ ครั้งว่า "สามเณรของท่านมี ความผิดเช่นนี้" ท่านจงลงทันทุกกรรมแก่เธอ ถ้าผิดชามไม่ลง ทันทุกกรรม จะลงเสียเองก็วัด ถ้าปัญญายกบอกไว้แต่แรกเทียวว่า "เมื่อพวกสามเณรของข้าเข้ามาโทษ ท่านทั้งหลายจงลงลง ทันทุกกรรม" ดังนี้ สมควรแก่ที่จะลง. ลงลงทันทุกกรรม แม้ แก่เหล่าสัตว์วิหิกิริน และอันเตวาสิก อย่างสามเณรทั้งหลายก็ควร [๔๕] บทว่า อปาลพนฺทิ มีความว่า ย่อมเกลี้ยกล่อม เพื่อทำอุบาชุกแก่ท่านว่า "พวกฉันจั๊กให้บาด จักให้จิ้วแก่ พวกเธอ.