คำสอนเกี่ยวกับการบำรุงและความสุข : หน้า 26/233

ประโยค - คติสนับสนับสาทิทก ภรณถพระวินัย มหาวรรณ ตอน ๑ - หน้าที่ 19 ลำแสงกายให้เห็น ได้กล่าวคำนี้. สองบาทว่า มานดูแดจ มูญปิญญิติภายา ได้แก่ ข้าวสัตตผล และข้าวสัตตด่อน ปรุงด้วยเนื้อในนี้withนั่นและน้ำตาลปีบกันดัน. บทว่า ปฏิมาเนด มีกว่าจงบารุง. สองบาทว่า ตี โว มีความว่า ความบำรุงนั้น จักมีเพื่อ ประโยชน์เกือกกล่อมเพื่อความสุขแก่ท่านหลายตลอดกาลนาน. สองบาทว่า อ ย อนุหาก มีความว่า การรับอันใดจะพิมเพื่อ ประโยชน์เกือกกล่อมเพื่อความสุขแก่ท่านเจ้าพระองค์ตลอดกาลนาน. สองบาทว่า ภควโต เอตตโส มีความว่า ได้ยินว่า มาตรใด ของพระองค์ใดมิในเวลารักษาองค์ความเพียร มาตรนั้นได้หายไปแต่เมื่ออานสุขความยาวชาวปายาว. เพราะหนูนี้ พระองค์จึง ได้ทรงมีพระรำพึงนี้ว่า บทรงของเราไม่มี ก็แต่พระตาคตทัตทังหลายองค์ก่อน ๆ ไม่ทรงรับด้วยพระทธังเลย. เราจะพึงรับข้าวสัตตผล และข้าวสัตตด่อนปรุงด้วยอไร่นหนอ?" บทว่า ปริวาทกุมอญาย [๒] มีความว่า กระษาหารที่นางสุขดาดาว่าแต่พระผู้มพระภาคในกาลก่อนแต่ยังอยู่ด้วยอำนาจ ที่หล่อเลี้ยงโออซัว, ความหิว ความกระหาย ความเป็นผู้มีกายอิดโรยหาได้ไม่ ตลอดกาลเท่านี้ ก็ผิดจะพระรำพึงโดยนัยนี้เป็นต้นว่า "น โอน ตกาคต" ได้เกิดขึ้น ก็เพราะพระองค์ใครจะทรงรับพระ กระษาหาร. ทราบพระรำพึงในพระทุทธของพระผู้มพระภาคซึ่งเกิดขึ้นอย่างนั้นด้วยใจของตน.