คำสอนและหลักธรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 175/233

ประโยค - คติสงบสำกัดกิจกำรอรรถาธิบายเดิมว ตอน ๑ - หน้าที่ 168 วามาของผู้มีพระภาค " อันที่จริงพระอุบาสีเร่ร่อนใกล้ๆกล่าวว่า "ภิกษุไม่บอกด้วยวาจากับมนุษย์ไร ๆ (ผู้อยู่ใกล้) และ ไม่เแขบอกละหนำ" (ผู้อยู่ข้าง), แต่ต่อมาอดิฐมีวาจาเป็น สมุฏฐาน หาดยังอาบัติมีความเป็นสมุฏฐานไม่; ปัญหาข้อผู้ลาด ทั้งหลายคิดกันนัก." (๑๕) บทว่า อนุญาโห คือ ทำอันตราย. คำว่า กิศจฺฺ ผลฺฺ โอติ มีความว่า ความ สำเร็จย่อมมี คือ ความสุขย่อมมี เกิดกับนั่น เพื่อประโยชน์แก่ ความบรรลุผลมาน. นั่นในคุณวิจิตั้งบง มีฤทธิอานนเป็นต้น ก็ เหมือนกัน. พระผู้มีพระภาคทรงแสดงปฏิภาณโมคบุตรภัทรสิงแรก ทั้ง อุทเทสนทั้งนิกเทสน ด้วยประกาศะนี้. บทว่า เทวสิก ได้แก้ ทุก ๆ วัน. หลากหลายว่า จาตุทูลวา ปุณณวา ว มีความว่า ใน วันอุตททุศวี ๒ ครั้ง คือ ในปักขี้ที่ ๓ และที่ ๔ แห่งอุตุวัน ในวันปั้นรสี ๖ ครั้ง ในปักขี้ที่เหลือ (จากนั้น) อันนี้เป็นอรรถ อนึ่งก่อน. และอรรถนี้ กล่าวด้วยมุ่งเจาะจงตามปกติ. แต่ เมื่ปัจจัยเห็นปานนั้นมี สสมควรจะลดในวันอุตุทัส หรืออ้วน ปณิธิส วันใดวันหนึ่ง ก็ได้ ตามพระบาลีน สติ ปุณฺณสวา ปุณฺณวา ว ปฏิญญาเส ว. กิเนื่อความนี้ บันเทิดพิพากษาราบ