พระเวสสันดร ตอน ๑ : หน้า 124/233

ประโยค - คติสมันป่าสักกิ วรรณคดีพระเวสสันดร ตอน ๑ หน้า 117 นั่น ผู้มีพระรามดังทองคำ มีพระรูปพระรามดังพรม มีสมะสอง- หมั่นแวดล้อม พระสมะนี้ เป็นพระบิดาของเจ้า พระสมะนั้น ได้บูมทรัพย์ใหญ่ จำเดิมแต่ว่า ท่านเสด็จออก ไปม้นไม่ได้หัน, ไปเลือเจ้าตุลย์ของเป็นทายาทกับท่านว่า "ข้าแต่พระบิดเจ้า หมอ" ฉันเป็นกุมาร จักฉัตรแล้ว เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ์. หมอฉัน ต้องการทรัพย์ โปรดประทานทรัพย์แก่หมอฉันเกิด, เพราะว่า บุตรย่อมเป็นเจ้าของทรัพย์ของบิดา." พระกุมารพอดีสร้อไปสู่สนามพระผู้มีพระภาค ก็กลับได้ความ รักพระบิดา มีพระหฤทัยรึนิ่งดีๆว่า "พระสมณะเจ้า พระ ฉายของพระองค์ในฤทธิ์ยิ่งดีๆว่า "พระสมณะเจ้า พระ ฉายของพระองค์ในฤทธิ์ยิ่งดีๆว่า "พระสมณะเจ้า พระ ฉายของพระองค์ในฤทธิ์ยิ่งดีๆว่า" แล้วได้ยินรับคำสั่งสมควรแก่ตน เป็นอันมาก แต่นั้น พระผู้พระภาคทรงเสด็จดำเนินกลั้ว กระทำอุโมทนา เสด็จ ลูกจากพระที่นั่งหลักไป. ฝ่ายพระกุมารได้ทรงติดตามทูลพระผู้มีพระภาคว่า "พระ- สมณะเจ้า ขอพระองค์โปรดทราบยกเหมือนกันบ่อยไหมฉันเกิด, พระ- สมณะเจ้า ขอพระองค์โปรดทราบยกเหมือนกันบ่อยไหมฉันเกิด." เพราะเหตุนี้ พระธรรมสงฆาหากาตรึ่งกล่าวว่าว่า อน- ุปุปพน จาริกจูงใจ เย็น กัลยุตฺต ผิปฺปุต ฏ อมนุตฺสิ มีความว่า พระผู้พระภาคไม่ทรงขังพระกุมารให้กลับแล้ว ทั้ง