ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คติสมุนไพรสำหรับภิกขุอรรถถาวพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 58
ตามได้ไม่กําหนดลงไป, ต่อไปได้ชนิดใดก็ฉันนั้น ถ้่าว่า
ท่านใช้ทั้ง ๒ อย่าง. พึงนำเข้าไปฉันทั้ง ๒ อย่าง. พึงตั้งน้ำไว้ในที่
ล้างหน้าแล้ว พึงถวายตั้งแต่เช้าติ๊กอุทิทธ. เมื่อพระเณรไว้จ็อคภิฏิ พึง
ถวายบริเวณ. [๒๐] ด้วยประการอย่างนี้ บริเวณเป็นอ้นไม่ว่าง. พึง
แต่งตั้งอนะไว้ แต่เมื่อพระเณรยังไม่ออกจากบริเวณเดียว. เมื่อ
ท่านทำสร็จกิจเสร็จแล้วนั่งบนอาสนะนั้น, พึงทำวัตรตามที่กล่าวไว้
โดยนัยเป็นต้นว่า "ถ้าข้าวมี พึงถวาย."
บทว่า อุกกฬิโป มีความว่า เลือกล้านด้วยหยาดเอือบาง
อย่าง, แต่ถ้ามีหยาดเอืออีกรมีแต่ไหนหยด, ประเทศนั้นควรเช็ด
แม้ด้วยมือ.
สองบทว่า ลูุกิฏฏูว มีความว่า พึงซ้อนอิฐรว ๒ ฝ่า้นไว้
ด้วยกันแล้ว ถวายสงฆ์ทั้ง ๒ ผนังที่ซ้อนแล้วนั้น. จริงอยู่ จิวร
ทั้งหมด เรียกว่า สงฆภู เพราะซ้อนกันไว้.
เพราะเหตุ่านั้น พระผู้พระภาคจึงตรัสว่า "พึงถวายสงฆภู
ทั้งหลาย."
ในข้อความ นาติกุรุณ คณุตฟุพ นาถอสนุน นี่ มีวิติจฉัย
ว่า ถ้าด้วยอย่างเท้าเพียงก้าวเดียวหรือ ๒ ก้าว จะไปถึงอุปชามัย ซึ่ง
เหลียวมามอง, ด้วยระยะเพียงเท่านี้ พิทารบว่า "เป็นผู้เดินไม่ห่าง
นัก ไม่ชิดกัน."
ข้อความ ปฏุตปริยานนุ่ง ปฏิคเหตุจตุพุพ มีความว่า ถ้า
อุปชามายได้ข้าวต้มหรือข้าวสวยในที่กุฏิจารแล้ว นาถร้อนหรือ