คติสมุนไพรสำหรับภิกขุอรรถถาวพระวินัยมหาวรรค : หน้า 65/233

ประโยค - คติสมุนไพรสำหรับภิกขุอรรถถาวพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 58 ตามได้ไม่กําหนดลงไป, ต่อไปได้ชนิดใดก็ฉันนั้น ถ้่าว่า ท่านใช้ทั้ง ๒ อย่าง. พึงนำเข้าไปฉันทั้ง ๒ อย่าง. พึงตั้งน้ำไว้ในที่ ล้างหน้าแล้ว พึงถวายตั้งแต่เช้าติ๊กอุทิทธ. เมื่อพระเณรไว้จ็อคภิฏิ พึง ถวายบริเวณ. [๒๐] ด้วยประการอย่างนี้ บริเวณเป็นอ้นไม่ว่าง. พึง แต่งตั้งอนะไว้ แต่เมื่อพระเณรยังไม่ออกจากบริเวณเดียว. เมื่อ ท่านทำสร็จกิจเสร็จแล้วนั่งบนอาสนะนั้น, พึงทำวัตรตามที่กล่าวไว้ โดยนัยเป็นต้นว่า "ถ้าข้าวมี พึงถวาย." บทว่า อุกกฬิโป มีความว่า เลือกล้านด้วยหยาดเอือบาง อย่าง, แต่ถ้ามีหยาดเอืออีกรมีแต่ไหนหยด, ประเทศนั้นควรเช็ด แม้ด้วยมือ. สองบทว่า ลูุกิฏฏูว มีความว่า พึงซ้อนอิฐรว ๒ ฝ่า้นไว้ ด้วยกันแล้ว ถวายสงฆ์ทั้ง ๒ ผนังที่ซ้อนแล้วนั้น. จริงอยู่ จิวร ทั้งหมด เรียกว่า สงฆภู เพราะซ้อนกันไว้. เพราะเหตุ่านั้น พระผู้พระภาคจึงตรัสว่า "พึงถวายสงฆภู ทั้งหลาย." ในข้อความ นาติกุรุณ คณุตฟุพ นาถอสนุน นี่ มีวิติจฉัย ว่า ถ้าด้วยอย่างเท้าเพียงก้าวเดียวหรือ ๒ ก้าว จะไปถึงอุปชามัย ซึ่ง เหลียวมามอง, ด้วยระยะเพียงเท่านี้ พิทารบว่า "เป็นผู้เดินไม่ห่าง นัก ไม่ชิดกัน." ข้อความ ปฏุตปริยานนุ่ง ปฏิคเหตุจตุพุพ มีความว่า ถ้า อุปชามายได้ข้าวต้มหรือข้าวสวยในที่กุฏิจารแล้ว นาถร้อนหรือ