คติสมุนไพรสำหรับอรรถภาษพระวินย มหารวรรค ตอน ๑ : หน้า 164/233

ประโยค - คติสมุนไพรสำหรับ อรรถภาษพระวินย มหารวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 157 คนมียิ้มฝีปากใหญ่ คือมาตามพร้อมด้วยริมฝีปากเป็นกับเกลียว ปากหม้อข้างบน คนมียิ้มฝีปากสั้น คือมาตามพร้อมด้วยริมฝีปาก อันไม่สามารถจะปิดฟันมิด เช่นกับหนังหุ้มกล่องข้าง, คนมียิ้มฝีปาก ล่างหนาข้างบน, คนมียิ้มฝีปากบนบางข้าง, คนมียิ้มฝีปากล่างบางข้าง, คนมียิ้มฝีปากบนหนาบาง, คนมียิ้มฝีปากแหว่งข้าง. คนมียิ้มปากมีลายไหลเสมอข้าง, คนมาปากสุกแดงนักข้าง, คนมิปากดังกันสัง คือมาตามพร้อมด้วยริมฝีปากข้างนอกขาว งั้นใน แดงจัดข้าง, คนมียิ้มดั่ง ชักดั่งแซงข้าง. คนมาฟันใหญ่ คือมาตามพร้อมด้วยฟันเช่นกับสัตว์มี ๔ ซึ่งข้าง, คนมีกั้งคออูร คือฟันล่างหรือฟันบนออกนอกปากข้าง ส่วนฟัน ของผู้ใดเป็นของอาจจะปิดด้วยริมฝีปาก เมื่อพูดเท่านั้นจึงปรากฏ เมื่อไม่ พูดไม่ปรากฏ, จะให้นันบวรสมควรอยู่. คนมีฟันน่ารัก, คนไม่ มีฟันบ้าง, แต่ในระหว่างฟันของผู้ใด มีฟันซีดคล้ายฟันกระแต จะให้ ผู้นั้นบวรสมควรอยู่. คนมีกังใหญ่ คือมาตามพร้อมด้วยกังดังกังแห่ง โคนข้าง. คนมี คางยาวบ้าง, คนมีกลิ่นเฟือ คือมาตามพร้อมด้วยอันสั้นนักดังหก หายเข้าในบ้าง, คนมีก้นบ้าง, คนมีก้นค้างบ้าง. คนไม่มีหนวดและเครา คือมีหน้าคล้ำบนภิกขุบ้าง. คนมีกอขาว คือประกอบด้วยคอเขียนกับคอญากข้าง, คน มีกอลั้น คือประกอบด้วยคอจงหลากเข้าข้างในบ้าง, คนมีกอแจ้ง บ้าง.