ความเข้าใจในบทบาทของอุปชฌาย์ : หน้า 63/233

ข้อว่า อนุชาานามิ ภูญาเว อุปัชฌาย์ มีความว่า เราอนุญาตนี้ เพื่อให้กุฏิอุปัชฌาย์ สองบาทว่า ปฐมจิตตา อุปูชฌาย์ มีความว่า พระอุปชฌาย์จักเข้าไปตั้งใจไว้ด้วยอำนาจวาระกันบุตรอย่างนี้ว่า "ผู้เป็นบุตรของเรา." แมในบทที่สองกันนี้ สองบาทว่า สลชวา สนฺปติสฺสตา มีความว่า อุปชฌาย์กับสังธีรายกักเข้าไปตั้งความเป็นผู้นำ และความเป็นผู้นำใหญ่ (กะกันและกัน) บทว่า สลฺกวตุทฺติกา ได้แค่ มีความเป็นอยู่ถูกส่วนกัน ๕ บาท มีบทว่า สาธู วา เป็นต้น เป็นไพจน์แห่งคำรับเป็นอุปชฌาย์ สองบาทว่า กานฺยา วิญฺญาณจี มีความว่า เมื่อสิทธิ์วิหาริกกล่าว ๓ ครั้งว่า "ขอนามจงเป็นอุปชฌาย์ของผมเกิดขอรับ." อย่างนั้นแล้ว, ถ้ะแขออุปชฌาย์รับอารักขาอุปชฌาย์ว่า "อุปชฌาย์อันท่านเดือดแล้ว" ดังนี้ ด้วยกายหรือวาจา หรือทักขาวา ด้วยอำนาจแห่งบท ฯ หนึ่ง ใน ๕ บทว่า สาธู เป็นต้น อุปชฌาย์เป็นอันสิทธิวิหาริกถือแล้ว จริงอยู่ การใช้งาอปประกาศหรือการใช้กายเคลื่อนไหวให้ทราบเนื่องมาแห่งบทหนึ่งใน ๕ บทนี้ ของพระอุปชฌาย์ นี้แล้ว เป็นการถืออุปชฌาย์ ในข้อว่า "พึงถืออุปชฌาย์" นี้. [๒๔] ฝายพระเกจิจารย์ กล่าวหมายเอาคำรับว่า สาธุ. คำของพระเกจิ-