ความเข้าใจในบทบาทของอุปชฌาย์ ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 1 หน้า 63
หน้าที่ 63 / 233

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงหลักการและความหมายของตำแหน่งอุปชฌาย์ในพระพุทธศาสนา โดยอธิบายถึงบทบาทหน้าที่ของอุปชฌาย์ ซึ่งเป็นผู้มีอำนาจในการรับศิษย์เข้ามาเป็นลูกศิษย์ การทำหน้าที่นี้เกี่ยวข้องกับการตั้งใจและความสัมพันธ์ระหว่างอุปชฌาย์และลูกศิษย์ นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงการว่ากล่าวและการยอมรับในความเป็นอุปชฌาย์ รวมถึงการใช้ชีวิตตามหลักธรรมที่เกี่ยวข้องกับการประพฤติปฏิบัติในพระศาสนา.

หัวข้อประเด็น

-บทบาทของอุปชฌาย์
-หลักการรับศิษย์
-ความสัมพันธ์ระหว่างอุปชฌาย์และลูกศิษย์
-การปฏิบัติตนตามหลักธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ข้อว่า อนุชาานามิ ภูญาเว อุปัชฌาย์ มีความว่า เราอนุญาตนี้ เพื่อให้กุฏิอุปัชฌาย์ สองบาทว่า ปฐมจิตตา อุปูชฌาย์ มีความว่า พระอุปชฌาย์จักเข้าไปตั้งใจไว้ด้วยอำนาจวาระกันบุตรอย่างนี้ว่า "ผู้เป็นบุตรของเรา." แมในบทที่สองกันนี้ สองบาทว่า สลชวา สนฺปติสฺสตา มีความว่า อุปชฌาย์กับสังธีรายกักเข้าไปตั้งความเป็นผู้นำ และความเป็นผู้นำใหญ่ (กะกันและกัน) บทว่า สลฺกวตุทฺติกา ได้แค่ มีความเป็นอยู่ถูกส่วนกัน ๕ บาท มีบทว่า สาธู วา เป็นต้น เป็นไพจน์แห่งคำรับเป็นอุปชฌาย์ สองบาทว่า กานฺยา วิญฺญาณจี มีความว่า เมื่อสิทธิ์วิหาริกกล่าว ๓ ครั้งว่า "ขอนามจงเป็นอุปชฌาย์ของผมเกิดขอรับ." อย่างนั้นแล้ว, ถ้ะแขออุปชฌาย์รับอารักขาอุปชฌาย์ว่า "อุปชฌาย์อันท่านเดือดแล้ว" ดังนี้ ด้วยกายหรือวาจา หรือทักขาวา ด้วยอำนาจแห่งบท ฯ หนึ่ง ใน ๕ บทว่า สาธู เป็นต้น อุปชฌาย์เป็นอันสิทธิวิหาริกถือแล้ว จริงอยู่ การใช้งาอปประกาศหรือการใช้กายเคลื่อนไหวให้ทราบเนื่องมาแห่งบทหนึ่งใน ๕ บทนี้ ของพระอุปชฌาย์ นี้แล้ว เป็นการถืออุปชฌาย์ ในข้อว่า "พึงถืออุปชฌาย์" นี้. [๒๔] ฝายพระเกจิจารย์ กล่าวหมายเอาคำรับว่า สาธุ. คำของพระเกจิ-
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More