ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คติตสนันดาบาสภิกา ถรรถถาคพระวินัยมหาวรรด ตอน ๑ - หน้าที่ 48
พระอเสขบุคคล ๑๐ อย่าง
สองมากว่ า สุพุทธิ ทนฺโต ได้แก่ผู้ทรามแล้วในอินทรีย์
ทั้งปวง
จริงอยู่ บรรดาอินทรีย์ยังมีกุฏิเป็นต้นของพระผู้มพระภาค อินทรีย์
ไร ๆ ที่ชื่อว่า ยังไม่ได้ภาน ย่อมไม่มี.
ข้อว่า ภาวนิติ ภิตตาวี โอวาทปฏตปณี เอกมุติ นิสิต
มีความว่า สังคตทีพระสูมิพระภาคเสยะเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชั้นพระหักออก
จากบาดเจ็บ แล้ว จิ่งประทับนี้ที่ประเทศแห่งหนึ่ง
บทว่า อุติกานี มีความว่า มีความต้องการด้วยการไป
ฝ่ายพระพุทธเจ้า และด้วยการฟังธรรม.
บทว่า อธิกมิมิ มีความว่า พิสูจไปได้.
บทว่า อุปปกณฺฐ คิอไม่พูดลำบาก.
บทว่า อุปปกทุกฺ ได้แก่เสียงที่พูดจากัน
บทว่า อุปปนิทฺ ได้แก่เสียงก็อกรอง ด้วยเสียงอ้ออึง
ในพระนคร.
บทว่า วิชนาวดี ได้แก่ปราศจากลมในเสรีระของชนที่สัญจร
เนื่อง ๆ
บทว่า ปราศจากการพูดจากของชนบ้าง อธิบายว่า ปราศจาก
การพูดจากของภายใน.
บทว่า ปราศจากการเที่ยวไปของชนบ้าง อธิบายว่า เว้น