ประโยค - คำตอบสนับสนิกา ธรรกาพระวินัยมหารวร ตอน ๑ : หน้า 134/233

ประโยค - คำตอบสนับสนิกา ธรรกาพระวินัยมหารวร ตอน ๑ - หน้า 127 พิพิธรวนิฉันเจ้า น ภิกขเว อนุสร สุปลิว ปลาป- ตพุพผ This ดังนี้ :- จะเป็นสามเณรหรืออุปสมบทก็ตามที อันภิษฺฐะอธิษฐานรับเอา ชนซึ่งเป็นบริวาจของผู้อื่น โดยที่สุด แม้เป็นภิษฺฐสฺสิล ย่อม ไม่ควร แต่สมควรรู้ที่จะแสดงโทษวา "การที่ท่านอภัยคนที่ลอย อยู่ ทำลงไป ก็ลำบากทีชมานเพื่อจะอามแต่ไฟล์ไปทุกด้วยคุณ" ดังนี้. ถ้าเธอทราบไปเองดีแน่ จงอุปลฺปามา หรือ สังค๒๘, ภิกขเว ทาสงคลิ สมมานกาติ สามเณร นาเสฏฐ์ นี้ ; เพราะเหตุนันในกรรม ทั้งหลายมีปานก็ปานเป็นดั่ง สามเณรใจ ย่อมทำกรรม แม้ อย่างหนึ่ง, สามเณรนี้ภิษึทให้บันหายด้วยลิงฺนาสน เหมือนอย่างว่า ภิกฺษุทหลายย่อมเป็นอาบัติ ต่างๆ กัน ในเพราะ กรรมทั้งหลายมีปานก็ปานเป็นดั่งฉันใด, สามเณรทั้งหลายจะได้ เป็นฉันนั้นหามิได้. เพราะว่าทามเณรรับคําคมแดงให้าดีดี จี้ ไม่เร่อกดี ย่อมถึงความเป็นผู้อภั ยให้จบหายดี. สรณคมน์ การถืออุปสมาน และการถือเสนาสนะของเธอ ย่อมระบั้นทันที, เธอย่อมไม่ได้ลากส่ง, คงเหลืออยู่สิ่งเดียว เพียงเท่านั้น, ถ้า เธอเป็นผู้มีโทษประชน จะไม่คงอยู่ในสังสารต่อไป พึงจำกัดออก เสีย, ถ้าเธอผิดพลาดพลั้งไปแล้ว ยอมรับว่า "ความชั่วข้าเจ้า อ. สมณฺตุ ทุยฺ The ๒๕๕.