คดีสนับสนุนการก่อการพระเวนิยมหาวรรด ตอน 1 : หน้า 112/233

ประโยค - คดีสนับสนา่งอรณ การก่อการพระเวนิยมหาวรรด ตอน 1 - หน้าที่ 105 หรือหล่ำสามเณรแห่งวันบรรพาชาปะเสด็จ ให้บอกโดยเน้นเป็นต้น ว่าก่อนเจ้าผู้มีบรรพชาปะจะอยู่คนเดียว พวกผมบอก ฎีกากรรมของเขา ดังนี้ก็อร การก่อการก่อปกอา 60 หรือพุ่มไม้เป็นต้น หลบอยู่ก็เกิด ทำสมาธิอยู่อย่างนี้; ฝ่าย ภิญญา สามเนรผู้บอกเล่า แม้เท่าเวลาหากไม่พบ จึงมีความสำคัญ ว่ า เราบอกหมดทุกรูปแล้ว ขึ้นชื่อว่าบรรพชาปะเป็นบรรพมา เพราะ เหตุนี้ บรรพชาปะนั่นขบวนแล้ว เป็นอัณฑบวชด้วยดีแท้ ไม่เป็น อาบัติแม่แก่อุปชาวเดิมชาวเวช แต่ถ้าวั่ยคือผู้ใหญ่ที่อยู่ของกิณ หลายพัน, ถึงจะเป็นนักศึกษาทั้งหมดให้ประชุมกันได้อย่าง ไม่จำ ต้องกล่าวถึงบอกเล่าตามลำดับ; ต้องอยู่ในจิตสมา หรือไปสู่เม้นา หรือทะเลเป็นต้นจนถึงให้บวช ฝายผู้นั้นเป็นคนโกนผมใหม่ หรือ สีออกไป หรือเป็นคนใดคนหนึ่ง ในพวกบัณฑิตนรชนรึเป็นต้น มิมเพียง 2 องค์หรือหย่อนกว่า 3 องค์ คีอที่จะต้องปลมผมของ ผู้นั้นไม่มี เพราะเหตุนี้ แม้จะไม่บอกกันทุกกรรม ให้บุคคลเช่น นั้นบวช ก็ออก.. ฝายผูใดผมยาวเกิน 2 องค์ โดยที่สดัมไว้ผม เพียงแค่ยมเดียว, ผู้นั้น ก็อาจต้องบอกกันทุกกรรมก่อนจึงให้บวชได้ อุบลวัตถุมีนัยดังกล่าวแล้วในมหาวิกันนี้แล [กฎฏเทตปกวัต] บทว่า อภิวิธุกโรน ได้แก่ มารพยาธิ จริงอยู่โรคนัน เกิดขึ้นในสกุลใจ, สกุลนั้นพร้อมทั้งสัตว์ 2 เท้า 4 เห่าอ้อมคอย