คติสมุนไพรและอรรถคาถาพระเวจ มหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 119/233

ประโยค - คติสมุนไพรสำหรับกิ อรรถคาถาพระเวจ มหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 112 ความอัศจรรย์หลองใจ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "ฝนในบาปธรรมดาในญาติสมาคม ของเราในกาสี้เท่านั้นหมันได้, [๒๕] ถึงในอดีตลา ก็ได้ตกแล้ว" ดังนี้ แล้วก็ตรัสสอนด้านกะ เพราะเกิดเหตุนี้ขึ้น พระญาติทั้งปวง สวดพระธรรมเทศนาแล้ว เสด็จลูกขึ้นถวาย บังมำทำประทับนิ่งแล้วกลีไป. แม้บุคคลผู้หนึ่ง คือ พระราชา หรือราชมนตรีที่จะพูดว่า "พรุ่งนี้" ขอพระองค์รับภิกษาเอง บ้างเก่า แล้วจึงไป มิได้ ในวันทีสอง พระผู้มีพระภาคมิภิก ๒ หมื่นเป็นบริวาร เสด็จ เข้าไปบิณฑบาตยังกรุงบิณฑบาตสุจุ ใคร ๆ จะลุกรับแล้วมินมินต์ หรือ ได้รับบาตรหนามได้ พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่เสาคินทิศ ตรงนี้ ว่า "พระพุทธเจ้าทั้งหลายในกาลก่อน เสด็จท่องบิณฑบาตในนคร แห่งสกุลออย่างไรหนอ? ได้เสด็จไปสู่อรชรโดยผิด ลำดับหรือ หรือว่าเสด็จเทียวรำรึกไปตามลำดับตรอก." ลำดับนั้น ไม่ได้ทรงเห็นการไปผิดลำดับแม้แห่งพระพุทธเจ้าของ หนึ่ง จึงทรงรำพึงว่า "บัดนี้ วงนี้นี่และประเทสนี้น แต่เราก็ควรออก ย่อง และต่อไปถึงสาวกหลายของเรา เมื่อสำเร็ยกตามเราจัก ยังบิณฑบาตรวิธีองค์ให้เต็มได้" แล้วเสด็จเทียวบิณฑบาตตามลำดับตรอก จำเดิมแต่เรือนที่เสด็จเข้าไปครั้งสุดท้าย, (๑) ข. ชา. มหา ๑๒๕. (๒) หลักที่ปักไว้กลางประตู สำหรับกันบานประตูทั้งสองข้างในเวลาเป็ด