ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโบค - คติสมฺน์ปลาสักกา อรรถาธิษฐานพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 175
จอมปลวก โดยกำหนดอย่างเลิศที่สุด แม้เกิดวันนั้น สูง
๔ นี้ ขนาดเท่าเข่า ก็ใช้ได้[๒๐] ย่อมกว่านั้น ใช้ไม่ได้
เนื่องจากนั้นขึ้นไป แม้ทับภูมินหามณฑ์ ใช้ได้. แต่กำหนดองค์
ปลวกที่ติดกันเป็นผิดเดียวล้อมรอบวัคย เรียนเป็นนิเทศในศิหน่ง
แล้ว จะกำหนดในศีออื่นๆ ไม่ควร.
วิจฉัในมณฑิในมิติ :-
ในสมัยแห่งพระราชูปถัมภ์ เมื่อฝนตกิตๆ กับอย่างนี้
คือ "ทุกกี่เดือน ทุก ๑๐ วัน ทุก ๕ วัน" พอฝนหยุดแล้ว กระแส
แห่งแม่น้ำใด ขาดแห้ง, แม่น้ำนี้ไม่มั่นเป็นแม่น้ำ. แต่ในคราว
ฝนเช่นนี้ กระแสแห่งแม่น้ำใด ไหลไม่ขาด ตลอดดูดุค ๔ เดือน,
ลึกพอจะเปรียบฉัตรของนางภิษุณี ผู้งหนได้โรจนะตลอด ๓
ลูซ้าย ณ เอกเทสแห่งใดแห่งหนึ่ง, แม่น้ำนี้บ่าวเป็นแม่น้ำ, เมื่อ
ฝุนทอีสารมา เป็นนิเทศได้. ในการไปสูบผืนแม่น้าของนางภิษุณีดี
ในการทำสังกรรมมือโบสถ์เป็นต้นดี ในการสมดินทีปรัมีก็ดี
ประสงค์แม่น้ำชนิดนี้แล, ก็แม่น้ำใด โอบรอบวัดที่อยู่ โดยสัณฐาน
ดังบูหาเวียนดี โดยสัณฐานดังคู่ดี คล้ายทาง, กำหนด แม่น้ำ
นั่นเป็นนิเทศในศิหนึ่งแล้ว จะกำหนดในศีอื่น ไม่ควร. แม่น้ำ
4 สาย ซึ่งผ่านตัดกันและกันไป ใน 4 ทิศแห่งวัดอยู่ ก็
มีนิเทศเหมือนกัน. แต่จะกำหนดแม่น้ำทั้ง 4 สาย ซึ่งไม่เชื่อมต่อกัน
เป็นนิเทศ ใช่ไหม ถ้าหากหลายปึกหลักเรียงกันเหมือนทำรั้วกัน
กระแสเน้าจั่วเปลือยและไปไม่เป็นต้น, และน้ำล้นท่วมทำบาปไหลไป