คติสมุนไพรสำหรับ อรรณพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 183/233

ประโยค - คติสมุนไพรสำหรับ อรรณพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้า 176 ได้, จะทำให้เป็นนิมิต ควรอยู่, เมื่อเขาทำท่านไม่ให้น้ำไหล แม่น้ำที่ไม่ไหล ไม่ควรทำให้เป็นนิมิต. ในที่ซึ่งนำไหล ทำให้เป็น นิมิต ในที่ซึ่งนำไม่ไหล ทำให้เป็นอุปนิสัย ควรอยู่. แม่แม่น้ำ ที่ไม่ไหล เพราะขาดน้ำ ในคราวฝนแล้ง หรือในฤดูร้อน ๒๒๑ ใช้ได้. ชนทั้งหลายซักล้างในนำแม่น้ำใหญ่, ลำรางน้ำเป็น เช่นกันกับแม่น้ำเงิน ไหลอยู่นิรันดร ให้สำเร็จบังกล ๓ คราว, ถึง น้ำไหลไปได้ครึ่ง แต่ไม่ควรทำเป็นนิมิต. ส่วนสำราญดั่งในชั้น เดิม แม้ขาบูดซักล้างจากแม่น้ำใหญ่ ในกาลอื่นเชยะพลังกายเป็น แม่น้ำ ไหลไปได้เอง ตามทางที่ขาบูดซักมันนั้นแหละ โดยกัลต่อ ไป เกลื่อนกลาดไปด้วยสัตว์น้ำ มีรสระเบียบเป็นอา, เป็นแม่ม่านที่จะพิ้ง สัญลักษณ์ได้ด้วยเรือเป็นต้น, จำทำรงบน (ที่กลายเป็นแม่น้ำแล้ว) ให้เป็นนิมิต สมควรอยู่. วันฉฬในอุปนิสิต :- ในที่ซึ่งไม่มีน้ำ จะแด่น้ำใส่ให้เต็มในเรือก็ดี ในหม้อก็ดี ใน ภาชนะอ่างเป็นต้นก็ดี แล้วกำนดให้เป็นอุปนิสิต ไม่ควร. น้ำ ที่ถึงแผ่นดินกั้นนั้น จึงใช้ได้. ถ้า ถึงแผ่นดินนั้นและ เป็นน้ำไม่ ไหล ข้องอยู่ในที่หลายมีบ่อ สระโบกธรณี้ง สระเกิดเอง และทะเลสาบเป็นต้น. ส่วนนำในแม่น้ำโลเคิลและคลองน้ำเป็นต้น ซึ่งไหลใช้ไม่ได้. แต่ในอันธรถถกกล่าวว่า "น้ำที่ต้องโผลขึ้น ใน ฉลากทั้งหมดหลายมีอุปาระ ซึ้งิ ก็ลิ ไม่ควรทำเป็นนิมิต." คำนี้ ท่านกล่าวไม่ชอบ เป็นแต่เพียงความเห็นส่วนตัวเท่านั้น. อันน้ำที่