คติสืบสานป่า : หน้า 100/233

ประโยค - คติสืบสานป่า สmasา อรรถถาพระวินิยม ว่าด ตอน ๑ - หน้าที่ 93 [ราชภัฏวัดด] พิธทารวินิฉัยในเรืองราชภัฏต่อไป :- สองบทว่า ปอญฺญุต อูจินฺฑ มีคำว่าว่า ท่านทั้งหลาย จงยังปัจจนตนบกให้เจริญ มีคำอธิบว่า ท่านทั้งหลายของขับไล่ พวกโจรเสแล้ว จัดแจงบ้านที่พ้นโจรภัยแล้วให้ราบคาบ จัดการ รักษาโดยดูก่อน ให้การกิริยกรรมเป็นต้นเป็นไป ฝ่ายพระราชา เพราะพระองค์เป็นพระโสดาบัน จึงไม่ทรงบังคับว่า "งมงง ประทารพวกโจร" พวกอามาตย์ซึ่งเป็นหมอฤทธิ์ยาม คิดว่า "ใน บรรพชา อุปสมายนเป็นใหญ่ รองไปอาจารย์ รองลงไปคณะ" จิพา กันราบทุกคำทั้งปวงมือว่า "ขอเถอะ พึงให้ดัศรีะอุิปามัย เสีย" ด้วยคิดเห็นว่า "นี้มันในข้อวิจัยแห่งกฎหมาย" ในข้อว่า น ภิกขุราชภัฏปุปพาชตฺตภูมิ มีวินิจฉัยว่า จะเป็นอามาตย์ หรือมหาอามาตย์ หรือเสกาหรืองดูในนั่นเล็กน้อย หรือผู้ไม่ใด้คามิ บุคคลผู้ใดผู้หนึ่งซึ่งได้รับเสียงด้วยอาหารหรือ เบี้ยเลี้ยงของพระราชา ถึงความนับว่า "ราชภัฏ" ทั้งหมด, ราชภัฏนั้นไม่ควรให้บวช ฝ่ายบุตรพี่งขาย และหลานชายเป็นต้น ของราชภัฏนั้น ไม่ได้รับอาหารหรือเบี้ยเลี้ยงจากพระราชา จะให้ จนเหล่านั้นบวช ควรอยู่ ฝ่ายผู้ใดควรโภคะประจำหรือเงินเดือน เบี้ยหวัดรายเดือนรายปี ซึ่งตนได้รับพระราชทาน จืนแต่พระราช, หรือให้บุตรและพี่น้องชาวบัดแทนแถน แล้วลูกสเกราชว่า "บัดนี้ ข้าเจ้าไม่ใช่ผู้ได้รับเสียงของเทวะแล้ว." [๒๒] หรือว่าของอาหาร