คติสนับปลากี: อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 152/233

ประกอบ - คติสนับปลากี อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้า 145 มนุษย์เหมือนกัน วิจัยฉัยในอรหันตผลถวายยัง พึงทราบดังนี้ว่า อันบุคคลเมื่อ แก่งปลุงพระติเอกาแห่งผู้เป็นชาติมนุษย์ โดยที่สูญไม่ใช่braak, เป็นการก็ตาม เป็นการก็ตาม จากชีวิต, ย่อมเป็นผู้ซึ่งว่ามรรคอ อรหัตแน่; ย่อมถูกอนิรีกรรมด้วย, และบรรพาชของผู้นั้น อัน พระผู้อื่นพระตามทรงห้าม [๘๔] ส่วนบุคคลว่าพระอรหันต์ ซึ่งมีไว้ ชาติมนุษย์ หรือพระอริยบุคคลที่เหลือซึ่งเป็นชาติมนุษย์ ยังไม่เป็นผู้ อนันตรกรรม, แม้บรรพาของเขา ก็ไม่ทรงห้าม, แต่ความกรรมเป็น ของรุนแรง ถึงจานแม้พระอรหันต์ซึ่งเป็นชาติมนุษย์ ก็ไม่เป็นผู้ มือนันตรกรรม แต่ว่า เป็นกรรมอันหนัก หลายเท่าว่า ต โอษาย โอรินนุติ มีความว่า โรงเหล่านั้น อันพวกนอุปารชู่อยู่ตามไป เพื่อประโยชน์แก่การม่า อธิบายว่า นำไปเพื่อประทารชีวิต ก็คำว่า ที่พระธรรมสังคาหาจารย์ทั้งหลายกล่าวไว้ในบทธว่า สลา จ มย ความแห่งคำบ่นนี้เท่านั้นว่า สลา มย. จริงอยู่ ในพระ บาลีนี้ ท่านกล่าววันนัดนี้ว่า สลา จ ในเมื่อบ่นว่า สลา อัน ท่านพึงกล่าว อีกอย่างหนึ่งปราชะว่า สลา จ ก็มี ใน ๒ ศพหนั ศพกล่าว สลา เป็นสัมพวาณฎนิบาต ศพกล่าวว่า จ เป็นนิบาตใช้ใน อรรถามราว่างานทำให้ดีม. ปรัชญว่า สอชู มย บาง ความแห่งปนะนี้ว่า สลา อ ช ย มย.