การอุปสมบทตามพระวินัย : หน้า 96/233

ประโยค - คติตามัติปรากฎในบท กอรณถพระวินัย มหาวรรด ตอน ๑ - หน้าที่ 89 เดือนแล้ว จึงควรให้อุปสมบทฯ และถ้ากำลังอยู่ปรากฎกำหนด มหาวุธรูป ๔ ได้ กำหนดอุปาทารูปได้ กำนดนามรูปได้ เริ่ม วิธีสมานกขึ้นใช้ตรายักษณ์ ธรรมดาๆ ได้อธิษฐาน ยังสำเร็จได้ เป็นปกติ จึงไม่ควรให้อุปสมบทอยู่นั่นเอง แต่ถ้าจริญธาตุสนา แล้ว ได้โสตปิติปรฤฏธรร มวลเป็นอันบริสุทธิ์แก่ ทิฏฐิทั้งปวงเป็น อันเธอร่อแล้ว ลูกศรคืออิฏฐิฉายเป็นอันเธอถ่อนขึ้นแล้ว ควร ให้ผสมบทในวันั้นทีเดียว ถ้าผู้เธออยู่ในเพศเดียรฉิ แต่เป็น โสตบัน กิจะต้องให้บรรอสรถมิ ควรให้บรรอสมบท ในวันนั้นแท้ ข้อว่า อุปชฌายมูลกี จิวร ปริเยสฺติพูพ มีความว่า จิวร สำหรับเบา สงสควรบให้อุปชฌายเป็นใหญ่แสนหวาน ถึงมาตร ก็เหมือนกัน เพราะเหตุนี้ ถาบตรวจของอุปชฌายิ้ม พึ่งบอก อุปชฌายว่า "งงให้แก่นี้" ถ้าไม่มี กิเลฌลออุนเป็นผู้อยาก จะให้ แมก็กูลเหล่านั้น พิงถวายอุปชฌาย์นั่นแล้วด้วยคำว่า "งงทำ บาตรจิรญ นี้ให้เป็นของท่านแล้วให้แกผึ่" ถามว่า "เพราะเหตุไร ?" ตอบว่า เพราะฉะนั้นชื่อวาเดียตรัยย่อมเป็นขัดถก จะพูดได้ว่า "มาตรจิร ว สงสไม่ได้ให้ผม ๆ มีอะไรเกี่ยวเนื่องในพวกท่าน" ดังนี้ แล้วไม่ทำตามคำคัดเตือนรำสอน แต่อาศ ร เพราะเขามีความเห็นอยู่ เนื่องในอุปชฌาย์ จึงกล้าเป็นตามคำของท่าน. [๕๕] เพราะฉะนั้น พระผู้พระกาจจิตริตรว่า "จิรของเขา พึงให้บรรอสมบัเป็นใหญ่ แสนหวาน."