ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คติสมรรถปสาทิภา อรรถภาพพระเว nies ห้าม วรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 221
ภิกษุเจ้านั้นพวกอื่น ไปสู่บ้านหรือป่าด้วยกรณีจงงอย่างแล้ว มา
สู่สถานที่ภิกษุณ่านั้นนั่งแล้ว
[๔๕๕] ขว่า วฏก สโมฤคูอิโณ มีความว่า พวกภิกษุ
ผู้เสด็จ ชื่อว่า เป็นวรรด เพราะภิกษเหล่านั้นนั่งลำลามเข้ามา,
แต่พวกเธอ ชื่อว่า เป็นผู้มีความสำคัญว่า พร้อมเพรียงเพราะไม่ทราบ
ข้อที่ภิกษเหล่านั้นลำลามเข้ามา
วิจินฉันในภิกษุณีสักสัญญาในอนุสรณะ พึงทราบดังนี้:-
ขว่า เ ต ษานฤดี มีความว่า พวกภิกษุเจ้านั้น สติอยู่
บนภุเขาหรือนบนภ เห็นภิกษุเหล่านั้นลำลามเข้ามาแล้ว หรือ
กำลังลำลามเข้ามา แต่พวกเธอผู้มีความสำคัญว่า พร้อมเพรียงเพราะ
ไม่รู้ หรือเพราะสำคัญว่า ถึฒเป็นผู้นำกันแล้ว. วรมติปัญญาในสกะ
มีอรรถนี้ทั้งหมด.
วิจินฉันในทุกจุดอุปกิณณฤสตะ พึงทราบดังนี้:-
บุคคลผู้ความอยากครองงำแล้ว ท่านกล่าวว่า "ผู้อำนวยความ
อยากอิ่มแล้ว" จินดา ภิกษุทั้งหลายเหล่านั้น แม้ทำความ
สนันธูฐานในขันธ์แล้ว ยังถูกความรับเกียรติกล่าวว่า ความเป็นผู้มี
ความสำคัญในการไม่ควรเป็นการควร ครวง่า ในขนจะกระทำ
พิงทราบว่า "ผู้อำนวยความรับเกียรติไรแล้ว" ฉันนั้น.
ในทุปฏารบาปอันศรคฑา ท่านปรับลุลลัย เพราะเหตุที่
อรุคคลิดแรงกล้า.
ใน อาวาสิกน อาคันตุกปลายออะ พิงทราบคำเป็นต้นว่า