การประชุมภิกษุและแนวทางการอบรม : หน้า 228/233

ประโยค - คติสมรรถปสาทิภา อรรถภาพพระเว nies ห้าม วรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 221 ภิกษุเจ้านั้นพวกอื่น ไปสู่บ้านหรือป่าด้วยกรณีจงงอย่างแล้ว มา สู่สถานที่ภิกษุณ่านั้นนั่งแล้ว [๔๕๕] ขว่า วฏก สโมฤคูอิโณ มีความว่า พวกภิกษุ ผู้เสด็จ ชื่อว่า เป็นวรรด เพราะภิกษเหล่านั้นนั่งลำลามเข้ามา, แต่พวกเธอ ชื่อว่า เป็นผู้มีความสำคัญว่า พร้อมเพรียงเพราะไม่ทราบ ข้อที่ภิกษเหล่านั้นลำลามเข้ามา วิจินฉันในภิกษุณีสักสัญญาในอนุสรณะ พึงทราบดังนี้:- ขว่า เ ต ษานฤดี มีความว่า พวกภิกษุเจ้านั้น สติอยู่ บนภุเขาหรือนบนภ เห็นภิกษุเหล่านั้นลำลามเข้ามาแล้ว หรือ กำลังลำลามเข้ามา แต่พวกเธอผู้มีความสำคัญว่า พร้อมเพรียงเพราะ ไม่รู้ หรือเพราะสำคัญว่า ถึฒเป็นผู้นำกันแล้ว. วรมติปัญญาในสกะ มีอรรถนี้ทั้งหมด. วิจินฉันในทุกจุดอุปกิณณฤสตะ พึงทราบดังนี้:- บุคคลผู้ความอยากครองงำแล้ว ท่านกล่าวว่า "ผู้อำนวยความ อยากอิ่มแล้ว" จินดา ภิกษุทั้งหลายเหล่านั้น แม้ทำความ สนันธูฐานในขันธ์แล้ว ยังถูกความรับเกียรติกล่าวว่า ความเป็นผู้มี ความสำคัญในการไม่ควรเป็นการควร ครวง่า ในขนจะกระทำ พิงทราบว่า "ผู้อำนวยความรับเกียรติไรแล้ว" ฉันนั้น. ในทุปฏารบาปอันศรคฑา ท่านปรับลุลลัย เพราะเหตุที่ อรุคคลิดแรงกล้า. ใน อาวาสิกน อาคันตุกปลายออะ พิงทราบคำเป็นต้นว่า