คติสมันป่าทีกา: อรรถาธิบายพระวินัย : หน้า 169/233

ประโคม - คติสมันป่าทีกา อรรถาธิบายพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 162 โอกาส เมื่อไม่ได้โอกาส จะนอนด้วยผูกไว้ว่า "เราก็ถือใน เวลาใกล้รุ่ง" ถ้าครูขึ้นแล้วไม่รู้ ไม่เป็นอาบัติ แต่ถ้าไม่ทำ ความผูกไว้ว่า "เราจัดก็อ" แล้วนอน เป็นทุกข์ในอารมณ์อุจจ์ขึ้น ภิญญไปสถาณที่ไม่เคยไป ปรารถนาจะคั่ง ๒-๓ วันแล้วไป ไม่ต้องอึดอัดอยู่ได้ แต่เมื่อทำอาลัยว่า "เราจัดก็อ" วัน ต้องอึดอัด ถ้าพระเถระพูว่า "จะมีประโยชน์อะไรด้วยนิร"; สำหรับผู้ค้าม " วัน" เธอเป็นอันดับได้บริหารจมืดแต่ก่อต่ายพระเถราะ ห้ามไป บทว่า นิสุทธิสรณโย มีความว่า เราเป็นผู้มีการอึดอัดนิสี เป็นกิจควรทำ, [๑๐๐] อธิษฐาน นิสิยอันเนิ้งทำ คือ พิงอึ สองบทว่า นิสุทธิ อลงฺมานนฺ มีความว่า เมื่อไม่มีภิกขุ ผู้นำสังสัยเดินทางไปบกคน เธอชื่ออ้อมไม่ได้นิสัย อันภิญญ์ ผู้ไม่ใด้อย่างนั้น ไม่ต้องอึดอัดไปใด้สิ้นวันแม้มาก ถ้าเข้าไปสู่ อวาสบางตำซึ่งตนเคยอึดอัดสื่ออยู่ในกาลก่อน แม้จะค้างคืน เดีย ว ก็ต้องอึดอัด. พออยู่ในระหว่างทางหรือหาพวกอยู่ ๒-๓ วัน, ไม่เป็นอาบัติ แต่ภาวะในพระราชต้องอยู่ประจำ, และต้องอึดอัด แต่ไม่เป็นอาบัติแก่อภิกษุไปในเรือ แต่ไม่ใด้อึดอัดในเมื่อดูฝนแม้ มาแล้ว บทว่า ยาอิยมานนฺ มีความว่า ผู้ต้องกุฎุในนั่นออกปากขอ. ถ้ากุฎุไว้แม้เธอบอกว่า "ท่านจงออกปากขอเรา" ดังนี้ แต่ไม่ ยอมออกปากขอเพราะมานะ, เธอฟังไป