คำสอนทางพระวินัยมหาวรรค : หน้า 68/233

ประโยค - คติตามคำสอนท่าอรณะถพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 61 เจือด้วยฝุ่นและกรวด ไม่ได้ปลาด้วยบรรดาเครื่องปลาถมีเสื้ออ่อน และท่อนหนังเป็นต้น ชนิดใดชนิดหนึ่ง แต่ถ้าพื้นเป็นที่น่าชอบรัก หรือโบกุน์ หรือไม่มีละองและดิน จะวางบนพื้นเห็นป่านนั้นควร อยู่ จะแวางแม้นทรายที่สะอาดก็ควร จะแวางบนร่วนฝุ่นและกรวด เป็นต้นไม่ควร แต่พึงวางไปไม้หรือเงามาตรบนสิ่งเหล่านั้นแล้ว เก็บ บาดทรายไปไม้หรือเงามาตรนั้นเกิด ว่่า "เจ้าชายไว้บ่งคอกเขาคนใดบ้างใน" นี้ พระผู้ม- รากตรัสไว้ เพื่อให้สอดมือไปได้ว่าริจะเป็นต้นแล้ว ค่อยๆ พาดด้วยมือซึ่งอยู่ตรงหน้า ถมือจับ ๒ คนเอาขนดพาดขึ้นไปบน รวาวิจารณ์เป็นต้น ขนย่อมกระทบฝุ่น เพราะหนูนั่น จึ่งไม่ควรทำ อย่างนั้น คำว่า คุณุณช สนุนุตุพุพ มีความว่า คุณณสำรับอาบน้ำ พึงให้สมด้วยน้ำแล้วปันแทงไว้ คำว่า เอกมฑุต นิกุญปิติพุพ มีความว่า จิรพิงวงเฉพาะ ในที่ซึ่งไม่มีควันไฟแห่งหนึ่ง จิก้งปวง มีให้ถ่านไฟ ดินและน้ำร้อน เป็นต้น ชอบบริกรรมในเรือนไฟ คำว่า อุทกา ปริมาณ ได้แก่กิจทุกอย่างมีอุตตาเป็นต้น คำว่า ปานเยน ปฏิจจุตพุพ มีความว่า ความกระหย่อม มี เพราะความร้อนอบอ้าวในเรือนไฟ เพราะฉะนั้น จึงควรตาม ท่านถึงน้ำฉัน คำว่า สลอ อุตสาหติ มีความว่า ถ้าสิทธิหวารยังสามารถ ๑. ปะธานในอรรถกว่าว่า กาฬวณกฎา ทำแล้วให้มีสีดำ