ความเข้าใจเกี่ยวกับพราหมณ์และการบูชา : หน้า 52/233

ประโยค - คติตสมัตปิอาอาฯอรรถถภาพพร่าว้อนยมหาวรรณ ตอน ๑ - หน้าที่ 45 สงสัยของพราหมณ์และคุณหมดีเหล่านั้น สองบ่าวว่า กิรมว ทิฎวา มีความว่า เห็นอะไรกา่ล่า ? บทว่า อุรุลาวะ คือผู้มีปฏิยู่ที่อุรุมาประเทศ. ท่านย่อม เป็นผู้ละไพ้ที่คนบุชาแล้ววะ, มูบ่ายอะไร ? บทว่า กิลโภกาโม มีความว่า เป็นผู้ตุกเตือนพรอาสน ดาบทั้งหมด ซึ่งได้จามว่า ผู้ผอม เพราะมีร่างกายผอม ด้วย ความประพฤติของผู้บกิสน. อีกอย่างหนึ่ง มีความว่า เป็นดาบผู้ผอมเอง และเป็นผู้ให้ โอวาท อธิบายว่า ตักเตือนพรอาสนดาบผู้ผอมเหล่านี้ด้วย. สองบ่าวว่า กัล ปิ่นึ มีความว่า เพราะเหตุไรจึงจะเสีย ? มีคำอธิบายว่า ท่านอยู่รงลามานน ตนเองเคยเป็นอาจารย์ สงสอนเหล่าดาบสุดผู้เป็นไฟ เห็นอุนายอะไร เล่า จึงจะไฟเสีย ? เราถามเนื่อความนี้กะท่าน เหตุใดน ท่านจึงละรบะพลังกอง ท่านเสีย ? ในคาถาที่ ๒ นี้มีข้อความดังนี้ : ญาตู้มหลาย กล่าวสรรเสริญามทั้งหลาย มีร่างเป็นต้นเหล่านี้ และสตรีทั้งหลาย ข้ามเจ้านั้น ได้รราบชนิดของามมีร่างเป็นต้นทั้ง หมดนี้ว่า "เป็นมลทินในบรรทัดนี้ที่หว่าทุกๆ ไง จึงมีดี ในการเช่าและการบูชา อธิบายว่า ได้อรณัตแล้วในการเช่า或 การบูชา เพราะญาตู้มหลาย ต่างโดยการเช่าและการบูชานี้กล่าวว่า สรรเสริญผลเป็นมลทินทั้งนั้น.