การค้นหาธรรมที่ไม่ตายในพระพุทธศาสนา : หน้า 56/233

ประกอบ - ติดสมับตบาสังกาฬ อรรถถาพระวินัยมหาวรร ตอน ๙ - หน้าที่ 49 จากการท่องเที่ยวของชน. บทว่า มนุษสุทธาเสยยก ได้แก่ควรเป็นที่กระทำกรรมลับ ของหมู่มนุษย์. บทว่า ปฏิสุทธาสารปูปี่ คือสมควรเป็นที่สั่ง. [สาริฏุตโมคคลาลบรรพชา] บทว่า สาริฏุตโมคคลาลนา ได้แก่พระสาริฏตร ๑ พระ โมคคลลาน ๑. ท่านทั้ง ๒ ได้ทำการกันไว้ว่า "ผู้ใฝ่พบอุตตมกรรม ก่อน ผู้ประกอบบอกแก่กินฝ่ายหนึ่ง." ได้ยินว่าท่านทั้ง ๒ นั้น ในเวลานี้เป็นคฤหัสมิชื่อปรกูลอย่างนี้ ว่า อุปิตสละ โกสิทฺธ มีมานาน ๒๕๐ ปี เป็นวีรชน ได้ไปอุตมรสพ ซึ่งมี ณ ยอดเขา. สองสามพันเป็นมหาชนในที่นนี้แล้ว ได้มีความรำพึง ว่า "ชื่อว่าหมู่มหาชนอย่างนี้ ๆ ยังไม่ทันถึง ๑๐๐ ปี ก็เกิดอยู่ ในปากแห่งความตาย." [๒๑] ลำดับนั้น สายทั่ง ๒ เมื่อมาบริษัทก็มาก็ได้นาม กันและกัน มียุทธศัยร่วมกัน. มีความสำคัญว่าความตายปรากฏ เฉพาะหน้า ปรึกษากันว่า "เพื่อน เมื่อความตายมี ธรรมที่ไม่ตาย ก็ต้องมีด้วย. เอาเถิด เราค้นหาธรรมที่ไม่ตายกันเถิด" ดังนี้. เพื่อค้นหาธรรมที่ไม่ตาย จึงพร้อมด้วยบริษัทหมวกในสำนักงานญชัย ๑. คิฏิคุณสุข มหรสพลองประจำปีฯ ณ กรุงราชกิจ, มหรสพยอดเขา Name of a festival celebrated yearly at Rajagaha, a festival on the mountain top.