คติสมันปาสิกาในพระเวสียมหาวรร : หน้า 200/233

ประโยค - คติสมันปาสิกา กอรรถกาฯพระเวสียมหาวรร ตตอน ๑ หน้าที่ 193 ของท่านถูกน้ำซัด จึงเปียก กรรมวาจาก่อน ย่อมไม่ควรแก่ภูมิหลาย จำดีมิตาถกาที่ เกิดกรรมวาจานี้ว่า สมุท สิมา สุมาน ดิอิรอน อวิตปาวโล รบปฏวา คามญฺ คามญฺปารญฺญ กรรมวาจาหลังนี้เท่านั้น ย่อม เป็นของถาวร แต่กรรมวาจาหลินนี้เท่านั้น ก็อม เพราะเหตุไร ? เพราะว่า ภิญญ์สังข์ย่อมอยู่ภายในบ้าน หากว่า พึงเป็น นั้นใคร่,ภิญญ์สัง สมมัน ไม่พึงได้ความบริหารใจจริว ด้วยกรรมวาจาหลังนั้น,แต่ การบริหารของภิญญาสุงมันนี้มีอยู่,เพราะเหตูนี้ นกรรมวาจาก่อน นั่นแล ย่อมควร. จริงอยู่ สมาทั้ง ๒ ย่อมได้แก่ภิญญาสง ใน สมานแห่งภิญญาสงนั้น้นา นางภิญญูนี้ทั้งหลายสมยามครอบสมา แห่นภิญญูสงทั้งหลายก็จะสมมวไพรในสมองของภิญญูทั้งหลาย นั่นก็ ย่อมควร แมในการที่ภิญญูทั้งหลาย สมติสมารครอบสมา แห่งนางภิญญูนี้มยืนเหมือนกัน. เพราะว่า ภิญญูและภิญญู ๒ ฝ่าย นั้น เป็นคณุปฏะ ในกรรมของกันและกันไม่ได้ ไม่ทำกรรมวาจาให้ เป็นวรรณ. [๑๒๕] ก็ในคำว่า อภิญญา คามญฺญ คามญฺญปาญฺญ นี้ บันทิตพิรงทราบว่าสงายแม่งนิคและนครด้วยคามศัพท์นี้แนแล อุปา บ้านั้น ได้แกเครื่องล่องแห่งบ้านที่ล่อง โอกาส แห่งเครื่องล่องของบ้านที่ไม่ล่องม.ภิญญูทรงไตรจริวอธิษฐาน ย่อมไม่ได้บริการในอุปา บ้านเหล่านั้น อริปวาสสมาของภิญญู ทั้งหลาย ย่อมไม่ครอบบ้านและอุปา บ้าน ด้วยประกรณะนี้