คติสนับสนุนจากกาสิกา : หน้า 94/233

ประโยค - คติสนับสนุนจากกาสิกา อรรถาธิบายพระวินัยมหาวรร ดาน ๑ - หน้าที่ 87 ความถูกใจของครูคนั้น แห่งความชอบใจของครูคนนั้น แห่งความถือ ของครูคนนั้น." สองบทว่า อุณกเณญ ญาณญามาน มีความว่า เมื่อคำติมียน อันผู้ใดผู้หนึ่งกล่าวอยู่ บทว่า อนิติภวโล ได้แก่ เป็นผู้มีความตำรับร่อง คือมีจิต มิได้ประคองไว้ บทว่า อุทกโล ได้แก่ เป็นผู้มีจิตและจิตแย่งนึาก. ข้อว่า อิก ภิกฺขุวา สุมามนิก อญฺญตฺติคูปพูพพลสูษ อนาราธนียสุ เป็นความว่า ดูดอกอภิกษุทั้งหลาย ความเป็นผู้มีใจ ไม่แช่มชื่น ซึ่งเกิดแต่ภิกษาริการและวิธีวิธีว่า "ทำไมชนเหล่านี้จึง ติตเตียนผู้อื่น?" ดังนี้ ในเมื่อเขาถ่าว่าโทษแห่งฉันนั้น และลักขณแห่ง ครูนั้นเอง และความเป็นผู้มีใจแผ่มชื่น ในเมื่อเขาถ่าว่าโทษแห่ง ริตนตรัยมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น และความเป็นผู้มีใจแผ่มชื่นทั้งไม่แช่ม ชื่น ในเมื่อเขาถ่าว่าโทษแห่งริตนตรัยมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น และความเป็นผู้มีใจแผ่มชื่นทั้งไม่แช่ม ชื่น ในเมื่อเขาถ่าว่าโทษแห่งริตนตรัยมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น. และความเป็นผู้มีใจแผ่มชื่นทั้งไม่แช่ม ชื่อ ในเมื่อเขาสรรเสริญคุณแห่งครูนั้นเองด้วย แห่งรัตนตรัยมีพระพุทธเจ้าเป็นต้นด้วย ๑ ประการนี้ เป็นเครื่องสอบสวนในกรรมที่ไม่ชวนให้กุททิ้งยินดีของคุณครูผู้เคยเป็นญติเดียรัญ ตีว่า "อันนี้เป็นเครื่องหมาย อันนี้เป็นลักษณะ อันนี้เป็นความแน่นอน อันนี้เป็นกำลัง อันนี้เป็นประมาณในกรรมซึ่งไม่ทำริวาส-วัตรให้เต็ม ไม่ยังภิกษุหลายให้ดี" ข้อว่า เอว่า อนารโยโก โณ ภิกฺขุ อญฺญตฺติคูปพูพิโส อากาโด น อุปสมาปทตฺพุโธ มีความว่า คูปพูพิโสขออ.