อรรถภาพพระวินัย มหาวรร : หน้า 159/233

ประโยค- คติสมบน่าสักกา อรรถภาพพระวินัย มหาวรร แดน ๑ - หน้า 152 ผู้มีจิตภูมิแวง แต่มุมของผู้ใด เป็นอาวะที่จะอาจจะประสานให้คิดกันได้ ผู้นันพึงทำจมูกนั้นให้หายแล้ว จึงให้จว. บุคคลที่ชื่อว่า ผู้มีกุเลจวง พิงทราบด้วยอำนาจแห่ง อวัยวะทั้ง ๒. นิ้วของผู้ใด นิ้วเดียวหรือหลายนิ้ว เป็นอาวะจะขาดไป ไม่ เห็นมีเล็บเหลือ ผู้นันชื่อว่าผู้มิลเล็บดัน แต่เล็บที่เหลืองอยู่ผู้ใด แม้ ประมาณเท้าส้นด้าย ยังปลาดกู จะให้ผู้นั้นบวชรอดอยู่. ในหัวแม่มือแม่เท้าทั้ง ๔ นิ้ว หัวแม่มือและแม่เท้าของผู้ใด นิ้ว เดียวหรือหลายนี้เป็นอาวะจะขาดไป ตามนัยที่กล่าวแล้วในนิ้วผู้นั้น ชื่อว่าผู้มิงม่องงามเท้าขาด. เดินใหญ่ที่ชื่อว่ากันตะของผู้ใด เป็นอาวะจะขาดไป ข้างหน้า ก็ลิ้ง ข้างหลังลิ้ง ผู้นันชื่อว่าผู้มืนขาด บุคคลอ่อนก้าวเดินด้วย ปลายเท้าบ้าง ด้วยส้นเท้าบ้าง หรือไม่อาจนั่งเหล็ดตรง ๆ ได้ ก็เพราะ ในเอ็นใหญ่เหล่านั้น แม้เอ็นหนึ่งขาดไป. นิ้วมือของผู้ใด เป็นของติดกันเหมือนปี่กั้งกาว ผู้นันชื่อว่า ผู้มีชื่อเป็นแผน กิจกู้จะให้บุคคลนั้นบวช พึงผ่านหนังสือลิงใน ระหว่างนิ้ว เอาหนังในระหว่างออกทั้งหมด รักษาหายแล้วถึงให้บวช. แม่ผูใด มี นิ้ว กิจกู้ใครจะให้ผู้นันบวชผิดนี้ก็เกินเสีย รักษา หายแล้วจึงให้บวช. ผู้ใดกล่าวว่ามีงากก่อน เพราะออกหรือหลัง หรือสั่งบ้างโกง ผู้นันชื่อว่านาค่อน แต่ถ้วยน้อยใหญ่มาบางส่วนของผู้ใด โกงไป