คำถามและข้อคิดจากพระเวนิยมหาวรรณ : หน้า 110/233

ประโยค - คำถามสนป่าป่าสักกีอรรถกาถพระเวนิยมหาวรรณ คอม ๑ - หน้าที่ 103 ขอท่านองค์ให้นุ่มนวลวะ ถ้าบางก็ยินดีในศาสนา เขาจักไม่เป็นทาส ถ้าบางก็สึก เขาจักคงเป็นทาสของพวกข้าพเจ้า ดังนี้ชื่อว่าทาสย่อมิราวให้บวช. บุญเดิมเป็นทาสไม่มีนาย บุญเ ผ็มันอ่อนภิกษุให้เป็นไทก่อนจึงควรให้บวช. ภิกษุไม่ทราบให้บรรพชาหรืออุปสมบทแล้ว จึงทราบภายหลังควรให้เป็นไทเหมือนกัน. และเพื่อประกาศเนื้อความนี้ พระโบราณฉาว์หลายหลาย จึงกล่าวเรื่องนี้ว่า:- ดังได้แลมา นางกูลาทศิลคนหนึ่ง กับบรุษุณีหนึ่งจากอนุราชบุรีไปอยู่ในโรหนนอวมนาม มุฏรคนหนึ่ง มุฏรในเวลา ที่บรรพชาอุปสมบทแล้ว เป็นภิกษุจะมิศรีมักรังเกียจ. ภายหลังวันหนึ่ง เธอถามมาว่า "อุปสา" พี่น้องชายหรือพี่น้องหญิงของท่านไม่มียอหรอ ? นั่นจึงเห็นญาติไร ๆ เลย." มุฏรตอบว่า "พ่อคุณ ฉันเป็นกุลาสิในอนุราชบุรี หนีมาดูที่นี่กับบิดาของคุณ." ภิกษุผูมึศิล ได้ความสังเวชว่า "ได้ย่าวบรรพาช ของเราไมรึสุข" จึงถามมาว่าดึงชื่อและโครงของสกลนั่นแล้ว มายออนุราชบุรี ได้ยินที่ประตูเรือนของสกลนั้น. เธอถึงขอบอกว่า "นิมมากไปร่างหน้าเด็กเข้า ?" ก็ยังไม่เลยไป. พวกเขาจึงถามกัน มาว่า "มีอะไรอะไรก่อน ?" เธอจึงถามว่า "นางสาวชื่อวนี้" ของพวกท่านซึ่งหนีไปมิใช่ไหม ?" [ยัง] "มีอะไร" "ฉันเป็นบุตรนางกัลสิริในอนุราชบุรี หนีมาดูที่นี่กับบิดาของฉัน." พวกเขาเป็นผู้รับเพรียงดี ยกเธอเป็นไทว่า "บรรพชา