คติสมานฉันท์กัลกิยา ธรรมาภาวะพระวินัยมหาวรรณะ ตอน ๑ : หน้า 153/233

ประโยค - คติสมานฉันท์กัลกิยา ธรรมาภาวะพระวินัยมหาวรรณะ ตอน ๑ หน้า ที่ 146 [ภิญญ์นีทสุภาวิวัฒ] พิ้งทราบวิจัยฉันายในคำนี้ว่า ภภิญญ์นีสุโก ภิญญา เป็นดังนี้: ดังนี้: - บูรณไตรประทุษร้ายายนามภภิญญ์ผู้ตามเป็นปกติ ในบรรพวรด 3 วรรดใดบรรดาหนึ่ง, นุ่งนี้ชื่อภิญญ์นีสุภาวะ. บรรพชะแออุสมบัติ ของบรรดนี้พระพุทธพระภาคทรงห้ามแล้ว. ฝ่ายบรรดใดงามภภิญญ์ ให้ยังศีรษะนวดด้วยกัลกิยา, บรรพชะแออุสมบัติเหน่งบรรดานั้น ไม่ทรงห้าม. แม้นุ่งนี้ทำงานภภิญญ์ให้หนุ่งผ้าขาวแล้ว ประทุษร้ายานง ผู้ไม่ยอมงามเลยทีเดียว ด้วยผลการ ชื่อภิญญ์นีสุภาวะแท้. ฝ่ายบรรดี้ทำงานภิญญ์นี่หนุ่งผ้าขาวด้วยผลการแล้ว ประทุษร้าย นางผู้มิยอมอยู่ ไม่เป็นผู้ชื่อภิญญ์นีสุภาวะ: ถามว่า เพราะเหตุไร? แก้วา เพราะนางภิญญ์นี้ย่อมเป็ฯผู้ใช้งาภภิญญ์ใน เมื่อความเป็นฤกษ์สมควรอำนวยยอมรับนี้เดียว. ส่วนผู้ไปรถุประทุษร้ายายนามภิญญ์นี้เสียดสีและคราวเดียว ใน ภายหลัง และปฏิบัติผิดในนามสนานและสามเณรทั้งหลาย ไม่ąd ว่าภภิญญ์สุภาวะเหมือนกันนะ; ย่อมได้งั้นบรรพชา ทั้งอุปสมบท. ในคำว่า สมุพภรโก ภิญญา นี้ว่าตรงนี้ มีวิจารณ์อธิบายว่า ผู้ใด ทำพระศาสนาให้เป็นองกรรมนอกวินัย [ฌ] ทำสายสงฆ์ด้วย อำนาจแห่งกรรม ๔ อย่างใดอย่างหนึ่ง เหมือนพระเทวต ผู้ซึ่ง ส่งเมกะ ผู้ทำสายสงฆ์ บรรพชาและอุปสมบทแห่งบุคคลนั้น