คติสมุนไพรสำหรับภิกษา : หน้า 219/233

ประโยค - คติสมุนไพรสำหรับภิกษา อรรถาธิบายพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 212 บทว่า กาวโลโต ได้แก่ ต่อภาคที่เดียว, ความว่า แต่เช้าทีเดียว, ในข้อว่า ยะ กาล สรรค์ นี้ มีความว่า แม้ในเวลาก็จะบอก ว่า "วันนี้ข้อตก ท่านทั้งหลายมาประชุม" ก็ควร. แม้ในข้อว่า เอนร ภิกขุนา นวะ ภิกฺขุ อนาถปุตฺ นี้ มี วิจินฉัยว่า ภิกฺขุผูทำกรรมอย่างดีดี ภิกฺขุผู้อาสวยกระจายอย่างหนึ่ง ตลอดภาคในทุกเมื่อที่เดียวดีดี ภิกฺขุผูสราญะกะและธรรมกถิ เป็นต้นรูปในรูปนั่นดีดี พระเถระไม่ควรสั่งบังคับ เพื่อภาคโรง อุปทาน ส่วนภิกษุที่เหลือพึงสั่งบังคับตามวาระ (คือผลัดเปลี่ยนกัน) หากว่า ภิกฺขุผู้ได้รับคำสั่งแล้ว จะไม่ไปบ่าวแม่เป็นของยิ้มใช่ พึงวานกับปิยากรณ์ก็หากไม่ทำให้ควรแล้วภาวดา, เมื่อเธอไม่ได้แม้ กับปิยากรณ์ เป็นฉันได้อ้าง. ถึงในการสั่งบังคับเพื่อให้ปลด อานะ ก็พึงสั่งบังคับตามเมื่อกว่ามั่นแล้วนั้นแน่. [๒๔๕] ฝ่ายภิกขุผู้รับคำสั่งแล้ว, ถ้าอาเสนะในโรงซบไม่มมี, พึงขนมาถังมิกาวาส ปลูกแล้ว ต้องขนไปคืน. เมื่ออาเสนะไม่มี จะปุเสื่ออำพันก็เสื้ออ่อนดีดี อ่อนควร, ถึงเมื่อเสื้ออ่อนไม่มี ก็พวงกับปิยากรให้ช่วยกันก็ทำให้ควรแล้วปลดเถิด, เมื่อเธอ ไม่ได้กับปิยากร เป็นฉันได้อ้าง. ในตามประทิปว่า พระเถระก็พึงสั่งบังคับตามนัยที่กล่าว แล้ววันแน. และเมื่อจะสั่งบังคับ ต้องบอกว่า "น้ำมัน หรือใส่ หรือคะเกียง มีอยู่ในโอกาสโน่น, เธอจงถือเอาสิ่งนั้น ๆ ตาม ประทิป." หากน้ำมันเป็นตัน มิข, ภิกฺขุรับคำสั่งต้องแสดงหา,